اختلال یادگیری غیرکلامی در کودکان
اختلال یادگیری غیرکلامی، اختلالی کم تر شناخته شده است که در بین کودکان و حتی بزرگسالان شیوع دارد. بسیاری از افرادی که مبتلا به این اختلال هستند ممکن است از وجود آن باخبر نباشند. در برخی فرهنگ ها ، لباس پلیسی دخترونه برای مراسمات مذهبی یا مراسم خاصی طرحی میشوند . افراد مبتلا به این اختلال، توانایی طبیعی در شنیدن و پردازش کلمه های دیگران دارند اما ارتباطات غیرکلامی را متوجه نمی شوند و از آن جایی که 93 درصد از ارتباطات، غیر کلامی است در فهم سخنان دیگران مشکلاتی دارند. ارتباطات غیرکلامی، شامل زبان بدن، حالت های صورت، لحن صدا و… می شود. مبتلایان به اختلال یادگیری غیر کلامی فقط می توانند 7درصد باقی مانده ی راه های ارتباطی را درک کنند که همان فهمیدن مفهوم کلمه ها و جمله ها به صورت منطقی و خشک است .
برای همین ممکن است متوجه منظور گوینده نشوند چون این افراد نمی توانند بین کلام جدی و شوخی فرق بگذارند و ممکن است از گفته های دیگران ناراحت شوند. از آن جا که برای مبتلایان به اختلال یادگیری غیرکلامی، درک و یا استفاده از زبان بدن، حالت های صورت، لحن صدا و نشانه های دیگر دشوار است، به بیان کلامی بسیار اعتماد می کنند. به همین دلیل این افراد برای جبران، بسیار حرف می زنند. وابستگی این کودکان به کلام سبب می شود این افراد کم کم دایره ی واژگانی وسیع و حافظه ی شنیداری خوبی پیدا کنند. میزان شیوع NLD مانند شیوع اختلال خوانش پریشی است اما چون بسیاری از افراد مبتلا به آن شناسایی نمی شوند آمار کمی در بین اختلال های دیگر دارد. درگیری پسران و دختران در این اختلال برابر است و پژوهش ها نشان می دهد که ژنتیک نقش مهمی در ایجاد این اختلال دارد.
افراد مبتلا به NLD، در صورت عدم تشخیص و درمان، دچار اختلال هاس اضطرابی می شوند. چرا که توانایی برقراری ارتباط با والدین، آموزگاران و همسالان خود را ندارند. بیش تر کودکان مبتلا به NLD، باهوش هستند. آن ها معمولا در سن پایین شروع به حرف زدن می کنند و والدین آن ها بسیار خوش حال هستند و گمان می کنند که فرزندشان در برقراری ارتباطات اجتماعی بسیار توانمند خواهد بود. اما در سنن مدرسه این اختلال جدی می شود. کودکان مبتلابه NLD، نمی توانند با هم سالان خود ارتباط برقرار کنند. این مشکلات به تدریج آن ها را از مدرسه و محل کار دور می کند و کم کم سبب انزوای آن ها می شود. پژوهش ها نشان می دهد که درصد زیادی از کودکانی که دچار NLD هستند، در نوجوانی و جوانی، الکل و مواد مخدر مصرف می کنند.
نشانه های اختلال یادگیری غیر کلامی
افراد مبتلا به NLD، در سنین مختلف، نشانه های متفاوتی دارند: باید بدانیم که افراد مبتلا به NLD، این نشانه ها را با مهارت های کلامی بسیار خوبی که دارند می پوشانند و تشخیص این اختلال را دشوار می کنند. این افراد در خواندن متن ها توانایی خوبی دارند. با توجه به تفضیلات فرهنگی ، لباس راهنمایی و رانندگی می توانند نشانگر وضعیت اجتماعی یا مذهبی فرد باشند . کودکان مبتلا به NLD، هوش خوبی دارند بنابراین در سن پایین شروع به حرف زدن و خواندن می کنند. بنابراین دراصطلاح به این کودکان « استاد کوچک» می گویند. اما وقتی این کودکان با استعداد به مدرسه می روند، نتایج درسی و رفتار آن ها در مدرسه بد است و این اتفاق برای والدین و اطرافیان آن ها بسیار گیج کننده است. برخی از نشانه های این کودکان پیش از رفتن به مدرسه مانند این هاست:
- ناتوانی در تشخیص نشانه های غیرکلامی (حالات چهره، زبان بدن و. . . )
- شروع زودهنگام حرف زدن و سخن گفتن مانند بزرگسالان در زمان کودکی (که این دو، از سوی پدر و مادر و اطرافیان به عنوان مزیت های این کودکان به حساب می آیند.)
- عدم هماهنگی حرکات (دست و پا چلفتی بودن)
- مهارت های حرکتی ضعیف (ناتوانی در استفاده از قیچی، بستن کفش و. . . )
- سوالات زیادی می پرسند تا معنای حرف مخاطب را درک کنند. به این افراد به روشنی بگویید چه کاری باید انجام دهند. آن ها اشاره و کنایه را متوجه نمی شود.
- در تصور مکانی-فضایی خود و اشیا (تمایز جای اشیا و دور یا نزدیک بودن آن ها و…) مشکل دارند.
- معانی واژه به واژه ی جمله ها را درک می کند و کنایه ها و دیگر واحدهای زبرزنجیری کلام را درک نمی کند.
- به دیگران بیش از اندازه اعتماد می کند.
- بیش از اندازه به والدین خود وابسته است.
- با تغییراتی که در زندگی اش رخ می دهد کنار نمی آید.
- دستورالعمل های چند مرحله ای را نمی تواند انجام دهد. باید هر مرحله را به صورت جداگانه از او خواست.
- در تعمیم دادن و دیدن مسایل به صورت کلی و از بالا، مشکل دارند. همه چیز را جزیی می بینند و به هر جزء، مجزا فکر می کنند و تصمیم می گیرند.
نشانه های پیش دبستانی
- فقط به آموزگار اعتماد می کند و از دانش آموزان دیگر راهنمایی نمی خواهد.
- در یادگیری و خواندن بسیار جلوتر از دانش آموزان دیگر هستند.
- تمایلی به بازی با دیگران یا اسباب بازی ندارند و بیش تر به بچه هایی که در حال بازی هستند نگاه می کنند.
- نیروی بسیاری در استفاده از مداد، یا وسایلی مانند قیچی به به کار می برند. کار با وسایل برای شان دشوار است و از سویی از همسالان خود برای این کار کمک نمی گیرند.
دبستان و راهنمایی
- در انجام دستورالعمل های چندمرحله ای مشکل دارند. اغلب مراحل را جا می اندازند و یا فراموش می کنند که از کجا شروع کرده اند. می توانند خیلی بالاتر از سطح کلاس از روی متن ها بخواند اما در پاسخ دادن به سوالاتی که از همان متن ها پرسیده می شود مشکل دارند.
- در سخن گفتن رخ دادهای پیش پا افتاده را تکرار می کنند. بیش تر بچه ها نسبت به شنیدن حرف های آن ها بی علاقه هستند. چرا که حرف زدن آن ها خالی از احساس و تغییر لحن و بالا و پایین بردن حجم صداست.
- شوخی های دانش آموزان دیگر را درک نمی کنند و بسیار زودرنج هستند.
دبیرستان
- از همکاری با هم سالان خود بسیار مضطرب می شوند.
- انجام تکالیف شان بسیار طول می کشد و اغلب در آزمون ها وقت کم می آورند.
- هنگام نوشتن برای سازماندهی افکارشان و پیدا کردن تمرکز، انرژی زیادی می گذارند و زود خسته می شوند.
- نسبت به رخ دادها دید وسیع و «کل نگر» ندارند. و هر اتفاق را بدون در نظر گرفتن رخ دادهای قبلی و بعدی آن می سنجند. بنابراین در پیدا کردن دلیل رخ دادها دچار مشکل می شوند.
اما نمی توانند جزییات یک متن را کنار هم قرار بدهند و تصویر کلی از آن به دست بیاورند. برای مثال با خواندن کتابی درباره ی جنگ داخلی ایالات متحده ی آمریکا، می توانند تمام مکان هایی را که در آن جا درگیری رخ داده، از حفظ بگویند. اما هدف جنگ را، مثلا مبارزه با برده داری، فراموش می کنند. در صورت بروز نشانه های گفته شده، بهتر است فرزند خود را پیش یک متخصص اعصاب و روان ببرید. او رشد گفتاری، ضریب هوشی کلامی، ضریب هوشی عملکردی، مهارت های دیداری – فضایی و رشد حرکتی بیمار را ارزیابی خواهد کرد. نمره ی بیمار در هر یک از این آزمایش های فردی، به خودی خود اهمیت چندانی ندارد. بلکه متخصص به دنبال این است که آیا نقاط قوت و ضعف کلی بیمار با رایج ترین الگوهای دیده شده در بیماران مبتلا به NLD (که در بالا توصیف شد) مطابقت دارد یا خیر.
بنابر آن چه گفته شد پزشک متخصص با انجام آزمون هایی، سطح توانایی های فردی فرزندتان را می سنجد و با کنار هم قرار دادن آن ها تشخیص می دهد که آیا فرزندتان مبتلابه NLD هست یا خیر. برای نمونه کودک ممکن است در هوش کلامی نمره ی خوبی بیاورد اما در هوش عملکردی خیر. و یا ممکن است در این دو متوسط باشد و در مهارت های دیداری-فضایی ضعیف باشد. همه ی این ها می تواند نشانه ی ابتلا به NLD در فرزندتان باشد و از سویی شدت این اختلال را نیز در او مشخص کند. هیچ روش درمانی استانداردی برای NLD وجود ندارد، زیرا اطلاعات کمی در مورد این بیماری در دسترس ما است. درمان پیشنهادی برای این اختلال، مانند سایر اختلال های اعصاب و روان کودکان، مبتنی بر آموزش گام به گام بیمار است.
درمان اختلال یادگیری غیر کلامی
پزشک مشاور در جلسه های متعدد تلاش می کند کم کم به فرزند شما مهارت های اجتماعی-عاطفی و عملکردی را بیاموزد. فرزند شما ممکن است برای بهبود سطح عملکرد بدنی، به فیزیوتراپی نیز نیاز داشته باشد. چرا که برخی از اختلال های عملکردی این افراد ممکن است بر اثر ضعف بدنی باشد. مجموعه ی این کارها می تواند شما و فرزندتان را در مدیریت نشانه های کمک کند. در این آموزش، خود والدین نیز باید مشارکت کنند. از آن جا که آن ها بیش تر از پزشک با فرزند خود همراه هستند و وقت بیشتری را با او می گذرانند، بهتر است مشاور، به آن ها آموزش هایی بدهد که بتوانند در خانه به فرزند خود برای یادگیری مهارت ها کمک کنند. طرح آموزشی که در این رابطه به والدین داده می شود ، است. شناخت این اختلال برای بزرگسالان نیز مفید است. ممکن است خود شما دارای این اختلال باشید.
به این معنا که والدین باید در هر لحظه از شبانه روز و در فرصت هایی که پیش می آید در مسیر آموزش مهارت های مورد نیاز فرزندشان، نکات آموزشی را به او یادآوری کنند. اگرچه درمان اختلال های اعصاب و روان مانند NLD، در سنین بزرگسالی دشوار است، اما می توان با شناخت نشانه های آن، این اختلال را مدیریت کرد. یک نشانه در بزرگسالانی که دچار NLD هستند این است که نمی تواند همزمان با گوش کردن، یادداشت بردارند. با شناخت این ویژگی در خود شما می توانید مثلا در یک نشست مهم، از دوست خود بخواهید از نکات مهمی که گفته می شود یادداشت بردارد و بعد این یادداشت ها را به شما بدهد و یا با توجه به ناتوانی در ارتباط دادن تمام اجزای بحث به هم، بهتر است صدای سخنران را ضبط کنید و بعد بارها آن را با دقت بیش تری از اول تا آخر گوش کنید.
جمع بندی
اختلال یادگیری غیرکلامی، یک اختلال فراگیر اما کم تر شناخته شده است. بیش تر مبتلایان به این اختلال افراد باهوشی هستند، این اختلال با مهارت های کلامی پوشیده می شود. قیمت لباس بسیجی را میتوانید در سایت مشاهده کنید . اما در بلند مدت، سبب افت تحصیلی، مشکل در روابط و در نتیجه اضطراب اجتماعی و گوشه گیری و افسردگی می شود. شاید دلیل مشکل در درس، شغل و ارتباطات کاری و عاطفی افرادی که ضریب هوشی بالایی دارند، همین اختلال یادگیری غیرکلامی باشد. فردی که دچار اختلال یادگیری غیرکلامی است، از درک 93 درصد معنا و مفهوم کلام ناتوان است و فقط 7 درصد آن را درک می کند. بنابراین با وجود توانایی خوبی که در شناخت واژه ها دارد، نمی تواند درک کاملی از مطالب شفاهی یا کتبی داشته باشد. این افراد بسیار پرحرف و در سخن گفتن بسیار بی روح هستند. از آن جا که عواطف مناسبی در کلام ندارند، خودشان هم از این مهارت ها استفاده نمی کنند.
بنابراین گوش دادن به حرف های این افراد بسیار یکنواخت و خسته کننده است. این افراد هم چنین برای درک بهتر سخن دیگران به سوال های بسیاری می پرسند تا مقصود اصلی گوینده را متوجه شود. این افراد درکی از کنایه ندارند. برای نمونه اگر به او بگویید: «مراقب غذا باش» ممکن است به غذا خیره شود و تا وقتی غذا بسوزد هیچ واکنشی نشان ندهد. بنابراین برای افراد باید جمله ی دستوری را کامل بیان کرد: «وقتی غذا شروع کرد به سوختن- یعنی بوی نامطبوعی از آن بلند شد- مرا صدا کن!» این افراد باید در کودکی تحت درمان یک روانپزشک قرار بگیرند. روانپزشک به تدریج به آن ها مهارت های کلامی-عاطفی و مهارت های دیگر مورد نیاز در روابط اجتماعی را می آموزد. در این راه خانواده نیز باید به همراه پزشک، به این افراد کمک کند. بنابراین هم والدین و هم کودک، باید آموزش ببینند.
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "اختلال یادگیری غیرکلامی در کودکان" هستید؟ با کلیک بر روی پزشکی, کسب و کار ایرانی، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "اختلال یادگیری غیرکلامی در کودکان"، کلیک کنید.
