خلاصه کتاب زنی که دیگر نمی خواست مرد باشد ( نویسنده منصور یوسف زاده شوشتری )

خلاصه کتاب زنی که دیگر نمی خواست مرد باشد اثر منصور یوسف زاده شوشتری، به روایت سفر پر پیچ و خم مریم، دختری که در کودکی هویت زنانه اش سرکوب می شود و در بزرگسالی به دنبال رهایی از این قید و بندهاست، می پردازد. این کتاب تلنگری است برای خودشناسی و آشتی با خویشتن حقیقی.

تاحالا شده حس کنی یک بخش مهم از وجودت رو سال ها پنهان کردی یا حتی نادیده گرفتی؟ کتاب زنی که دیگر نمی خواست مرد باشد دقیقاً سراغ همین حس می ره و داستان زنی رو روایت می کنه که درگیر یک نبرد درونی عمیق برای پیدا کردن خودش بوده. این کتاب، فقط یک داستان ساده نیست؛ یک سفر روانشناسانه است به اعماق روح یک زن، پر از درس و تلنگر برای هر کسی که دنبال خودشناسی و رهایی از بندهای ذهنیه. اگر دوست داری بدونی مریم چطور به این آرامش رسید و چه مسیری رو طی کرد، این خلاصه و تحلیل جامع می تونه حسابی بهت کمک کنه تا با تمام جنبه های این اثر مهم آشنا بشی و شاید، تلنگری هم برای سفر خودت پیدا کنی. این مقاله بهت کمک می کنه با خط داستانی، شخصیت ها و پیام های کلیدی کتاب به طور کامل آشنا بشی، حتی اگه فرصت خوندن کلش رو نداری.

منصور یوسف زاده شوشتری: خالق دنیایی از خودشناسی

قبل از اینکه شیرجه بزنیم توی دنیای مریم، خوبه که یکم با نویسنده ی این کتاب، منصور یوسف زاده شوشتری آشنا بشیم. آقای یوسف زاده شوشتری یکی از نویسنده ها و روانشناس های مطرح در حوزه ادبیات روانشناسی ایرانه. او که خودش سال ها در زمینه روانشناسی فعالیت داشته و با بیماران مختلفی سروکار داشته، تونسته از تجربیات و دانش خودش برای خلق داستان هایی استفاده کنه که حرف های عمیق و مهمی برای گفتن دارن.

فلسفه کلی ایشون توی نوشتن، معمولاً حول محور خودشناسی، تحلیل روابط انسانی و به خصوص بررسی چالش های هویتی و روانی افراد در جامعه می چرخه. ایشون همیشه سعی دارن با قلمی روان و داستانی جذاب، مفاهیم پیچیده روانشناسی رو برای مخاطب عام قابل فهم و ملموس کنن. کتاب زنی که دیگر نمی خواست مرد باشد هم دقیقاً در همین راستا نوشته شده و نشون میده چطور گذشته و تربیت می تونه روی هویت و زندگی آینده یک فرد تأثیر بذاره و چطور میشه از این چرخه های معیوب رها شد. آثار ایشون بیشتر از اینکه صرفاً داستان باشن، آینه ای هستن که می تونیم خودمون رو توش ببینیم و به فکر فرو بریم.

خلاصه کامل و تفصیلی داستان کتاب

داستان کتاب زنی که دیگر نمی خواست مرد باشد حول محور زندگی دختری به نام مریم می چرخه. مریم دختریه که از همون بچگی درگیر نبردی درونی با خودش و هویت زنانه خودش بوده. این کتاب، روایت سفر طولانی و پرفراز و نشیب مریمه برای پیدا کردن و پذیرش خودش.

کودکی مریم و ریشه های سرکوب

مریم، دختر بزرگ خانواده است. برادری پنج سال کوچک تر به نام محسن و خواهری دو سال کوچک تر از محسن به نام سمانه دارد. اما این ترتیب تولد، فقط یک نکته ساده نیست؛ از همان ابتدا، سرنوشت او را تحت تأثیر قرار می دهد. پدر و مادر مریم، از او انتظار داشتند که به جای یک دختر، مثل یک پسر رفتار کند. این خواسته، برای یک بچه کوچک چقدر می تونه گیج کننده باشه؟ مریم مدام باید خودش رو با معیارهایی وفق می داد که مال اون نبود. پدرش از اون می خواست که ضعف نشون نده، مردونه رفتار کنه و از زنانگی اش دوری کنه. این فشارها کم کم باعث شد که مریم به این باور برسه که زن بودن، اصلاً چیز خوبی نیست و حتی می تونه منشأ مشکلات زیادی در زندگی باشه.

یه روزی که مریم حدود نُه سالش بوده، توی مهمونی فامیل داشته می رقصیده. برای هر دختری توی اون سن، رقصیدن یه جور ابراز وجود و شادیه، اما برای مریم این قضیه فرق داشت. پدرش با اضطراب بهش نگاه می کنه، دستش رو می کشه و می نشونتش، در حالی که زیرلب بهش می گه: «بشین، دختره جلف!» این جمله، مثل یه داغ ننگ، تا همیشه روی روح و روان مریم موند. اون موقع معنی جلف رو نمی فهمید، ولی حس می کرد که یه لقب زشته و هر وقت احساس لیاقت می کرد، مثل یه پتک به روانش کوبیده می شد.

مادر مریم هم در این بین، نقش خاصی داشت. اون هیچ وقت در برابر پدر مریم قد علم نمی کرد و همیشه ضعف و بردباری از خودش نشون می داد. مریم از نوجوانی متوجه این ضعف میشه و از اینکه مادرش، زنی به اون زیبایی، هیچ وقت نتونسته مثل یک ملکه زندگی کنه، خشمگین میشه. این مسئله برای مریم یه جور خیانت خاموش بود؛ خیانتی که اون رو مجبور کرده بود زیبایی و زنانگی خودش رو سرکوب کنه و به اون به چشم یک «سرمایه خطرناک» نگاه کنه. این فشارهای اولیه، عمق فاجعه ای رو نشون میده که مریم در کودکی باهاش درگیر بوده و چطور خودپنداره اش زیر سایه این انتظارات غلط شکل گرفته.

نمود سرکوب در بزرگسالی و چالش های مریم

فشارهای کودکی و سرکوب هویت زنانه، مثل یه زخم کهنه، توی بزرگسالی مریم سر باز می کنه و تمام جنبه های زندگیش رو تحت الشعاع قرار می ده. مریم در بزرگسالی وارد روابط عاطفی و ازدواجی میشه که هیچ لذتی براش نداره. انتخاب شغلش هم بر پایه خواسته ها و روحیات واقعیش نیست. انگار مریم، تمام زندگیش رو بر اساس اون چیزی که ازش انتظار می رفته یا اون چیزی که فکر می کرده درسته، بنا کرده و نه بر پایه هویت و میل خودش.

اون برای اینکه مرد باشه یا زنانگی اش رو سرکوب کنه، رفتارهایی از خودش نشون میده که مدام اون رو از خودش دور می کنه. شاید ناخودآگاه دنبال قدرت، کنترل و تصمیم گیری های سخت بوده، درست مثل اون چیزی که از یک مرد انتظار می رفته. این فشارها باعث میشه مریم همیشه یک حس نارضایتی درونی رو با خودش حمل کنه. زندگی براش بی رنگ و بو میشه، انگار شادی و رضایت حقیقی جایی در زندگیش نداره. این بحران های درونی، مثل یک گلوله برفی کوچیک شروع میشه و هر روز بزرگتر و بزرگتر میشه تا اینکه مریم رو به یک نقطه اوج می رسونه؛ جایی که دیگه نمی تونه به این شکل زندگی کنه.

«شاید سخت ترین نبرد زندگی هر آدمی، جنگیدن با خودش برای رها شدن از قیدوبندهایی باشه که جامعه یا اطرافیان از بچگی بهش تحمیل کردن. رهایی از این اسارت، آغاز یک زندگی جدیده.»

نقطه عطف و آغاز سفر رهایی

همیشه توی زندگی یک نقطه عطف وجود داره که همه چیز رو عوض می کنه. برای مریم، این نقطه اوج بحران و نارضایتی بود. شاید اونقدر خسته شده بود از نقشی که بازی می کرد، از زندگی ای که مال خودش نبود، که دیگه چاره ای جز تغییر نداشت. دقیقا مشخص نیست که چه رویداد خاصی مریم رو به سمت این بیداری سوق می ده؛ شاید یک تجربه تلخ، یک مکالمه عمیق یا حتی دیدن زندگی کسی که شبیه خودش نیست، اون رو به فکر فرو می بره.

مریم تصمیم می گیره برای پیدا کردن خودش و رهایی از این وضعیت، دست به کار بشه. او مسیری رو برای درمان و خودیاری در پیش می گیره. این مسیر می تونه شامل مراجعه به یک روانشناس یا تراپیست، مطالعه کتاب های خودیاری و روانشناسی، یا حتی شروع یک سفر درونی برای تأمل و شناخت خودش باشه. اولین قدم های مریم در این راه، خیلی سخته؛ پذیرش اینکه سال هاست خودش نبوده، حسابی اذیتش می کنه. اما همین قدم های کوچک، شروع یک تحول بزرگه؛ تحولی که بهش کمک می کنه تا کم کم، خودش رو بپذیره و هویت واقعی خودش رو پیدا کنه.

تحول و آشتی با زنانگی

بعد از نقطه عطف، مریم وارد یک روند تدریجی اما عمیق از تحول میشه. این دیگه یک تغییر سطحی نیست؛ مریم داره از درون متحول میشه. اون کم کم یاد می گیره که هویت زنانه خودش رو نه تنها نفی نکنه، بلکه با آغوش باز بپذیره. این پذیرش، به معنای رهایی از اون قیدهای ذهنی گذشته است که مثل یه زنجیر به پاش بسته شده بود.

تغییرات توی زندگی مریم، یکی یکی خودشون رو نشون میدن. سبک زندگیش عوض میشه، روابطش با اطرافیانش بهبود پیدا می کنه و از همه مهم تر، نگرشش نسبت به خودش و دنیا تغییر می کنه. دیگه خبری از اون سرکوب ها و نارضایتی ها نیست. مریم یاد گرفته که برای خودش ارزش قائل بشه و اون بخش هایی از خودش رو که سال ها نادیده گرفته بود، دوباره کشف کنه و ازشون لذت ببره. اون به آرامش درونی میرسه و در نهایت، موفق میشه زندگی دلخواه خودش رو بسازه؛ زندگی ای که بر پایه هویت واقعی و پذیرفته شده خودش شکل گرفته. داستان با رسیدن مریم به این نقطه به اوج خودش می رسه و پیام نهایی کتاب رو منتقل می کنه: رهایی از بندها و آشتی با خود حقیقی، ممکنه سخت باشه، اما نتیجه اش آزادی و آرامش بی نظیریه.

تحلیل شخصیت های اصلی و نقش آن ها

توی هر داستانی، شخصیت ها هستن که اون رو زنده و پویا می کنن و توی این کتاب هم شخصیت ها نقش مهمی دارن.

مریم: قهرمان گمنام سفر خودشناسی

مریم قلب تپنده این داستانه. اون نه یک قهرمان با قدرت های ماورایی، بلکه یک قهرمان واقعی و ملموس از جنس آدم های اطرافمونه. مریم، نماد زنان زیادیه که شاید سال ها تحت تأثیر انتظارات خانواده، جامعه و حتی خودشون، از هویت واقعیشون فاصله گرفتن. قوس شخصیتی مریم، از یک فرد سرکوب شده و ناراضی به یک زن رها و خودباور، یکی از قوی ترین بخش های کتابه. کشمکش های درونی مریم، مبارزه اش با صدای والدین در سرش، تلاش برای پذیرش بدنش و حس زنانگی اش، همگی باعث میشه خواننده باهاش همذات پنداری کنه. اون در ابتدا به شدت از زیبایی اش شرمنده بود، چیزی که برای خیلی ها یک مزیت محسوب میشه. این تناقض درونی، عمق درد مریم رو نشون میده. سفر مریم، نمادی از سفر قهرمانی هر زنیه که می خواد زنجیرهای نامرئی رو بشکنه و خودش باشه.

پدر و مادر مریم: معماران ناخواسته رنج

نقش پدر و مادر مریم توی شکل گیری مشکلات دخترشون، خیلی محوریه. پدر، با انتظارات مردانه اش و نگاهش به زنانگی به عنوان ضعف یا جلف بودن، اولین سنگ بنای سرکوب رو توی ذهن مریم می ذاره. اون می خواست مریم قوی و بی احساس باشه، شاید چون خودش در مردونگی خودش دچار مشکل بوده یا از نفوذ زنانگی ترس داشته. مادر مریم هم، با انفعال و بردباری اش در برابر پدر، ناخواسته به این سرکوب کمک می کنه. اون خودش هم قربانی جامعه و فرهنگ بوده و نتونسته از زیبایی و پتانسیل خودش استفاده کنه، و این چرخه رو ناآگاهانه به مریم منتقل می کنه. تحلیل این دو شخصیت نشون میده که چطور الگوهای تربیتی ناسالم، حتی اگه با نیت خوب هم باشن، می تونن آسیب های جبران ناپذیری رو به بار بیارن و نسل به نسل منتقل بشن.

شخصیت های فرعی و تأثیر آن ها

در کنار مریم و والدینش، ممکنه شخصیت های فرعی دیگه ای هم توی داستان حضور داشته باشن که هر کدوم به نوعی روی روند تحول مریم تأثیر می ذارن. شاید دوست ها، همکاران، همسر یا حتی یک تراپیست، هر کدوم پازل کوچکی از مسیر مریم رو تکمیل می کنن. این شخصیت ها می تونن آینه باشند، چالش ایجاد کنن، یا حتی راهنمای مریم برای خروج از تاریکی بشن.

تم ها و مفاهیم اصلی کتاب

کتاب زنی که دیگر نمی خواست مرد باشد فقط یک داستان نیست؛ پر از مفاهیم عمیق روانشناسی و اجتماعیه که حسابی خواننده رو به فکر فرو می بره.

سفر قهرمانی زن: از تاریکی تا رهایی

یکی از مهمترین تم های کتاب، سفر قهرمانی زن هست. این مفهوم، که در ادبیات و روانشناسی بهش اشاره میشه، نشون میده که زن چطور در مواجهه با چالش ها و مشکلات، به سمت خودشناسی و رهایی حرکت می کنه. مریم با طی کردن این مسیر سخت و دشوار، از یک دختر سرکوب شده به زنی مستقل و خودباور تبدیل میشه. این سفر، پر از درگیری های درونی، شکست ها و پیروزی های کوچک و بزرگه که در نهایت به بیداری و آزادی مریم ختم میشه.

سرکوب زنانگی و پیامدهای آن

این کتاب به عمیق ترین شکل ممکن، به موضوع سرکوب زنانگی می پردازه. از همون کودکی، مریم مجبور میشه زنانگی خودش رو پنهان کنه یا به شکل یک ویژگی منفی بهش نگاه کنه. این سرکوب نه تنها روی روابط عاطفی و شغلش تأثیر می ذاره، بلکه کل رضایت اون از زندگی رو از بین می بره. کتاب به ما نشون میده که چطور نادیده گرفتن یک بخش از هویت جنسیتی، می تونه چه پیامدهای روانی و اجتماعی مخربی برای فرد داشته باشه و چطور این سرکوب، می تونه شادی و خودباوری رو از آدم بگیره.

ترومای کودکی و تأثیرات بلندمدت

همونطور که دیدیم، بخش بزرگی از مشکلات مریم از دوران کودکیش ریشه می گیره. کتاب به خوبی نشون میده که چطور تجربه های اولیه زندگی، به خصوص رفتار والدین و انتظاراتی که از فرزند میره، می تونه تأثیرات بلندمدت و عمیقی روی شخصیت و آینده فرد داشته باشه. ترومای دختر جلف و نادیده گرفته شدن هویت واقعی، تا بزرگسالی مریم رو رها نمی کنه. این تم برای والدینی که فرزند دارن، یا کسانی که هنوز درگیر زخم های کودکیشون هستن، حسابی جای تأمل داره.

خودشناسی و خودباوری: کلید رهایی

وقتی مریم تصمیم به تغییر می گیره، در واقع قدم در راه خودشناسی می ذاره. او باید گذشته اش رو تحلیل کنه، خودش رو بشناسه و با خودش آشتی کنه. این فرآیند، او رو به سمت خودباوری سوق میده؛ یعنی باور به ارزش ها، توانایی ها و هویت واقعیش. کتاب به ما یادآوری می کنه که برای رسیدن به آرامش و یک زندگی دلخواه، باید اول خودمون رو بشناسیم و بعد به خودمون باور داشته باشیم.

روابط والد-فرزندی: چرخه های معیوب

تحلیل روابط مریم با پدر و مادرش، یک هشدار جدی درباره الگوهای ناسالم تربیتیه. کتاب نشون میده چطور والدینی که شاید خودشون از یک سری زخم ها و باورهای غلط رنج می بردن، ناخودآگاه این چرخه های معیوب رو به فرزندانشون منتقل می کنن. این بخش از کتاب به خواننده کمک می کنه تا نه تنها زخم های خودش رو بشناسه، بلکه اگر خودش والد هست، مراقب باشه تا این چرخه ها رو تکرار نکنه.

رهایی و استقلال زن: قدرت شکستن الگوها

در نهایت، پیام اصلی کتاب تاکید بر قدرت و استقلال زن در شکستن الگوهای سنتی و ساختن زندگی دلخواهه. مریم نشون میده که حتی با وجود زخم های عمیق گذشته، میشه از اونها عبور کرد و به آزادی رسید. این تم، الهام بخشه برای همه زنانی که درگیر مسائل هویتی هستن و بهشون یادآوری می کنه که قدرت تغییر در دستان خودشونه.

پیام اصلی نویسنده و دیدگاه های پنهان

منصور یوسف زاده شوشتری در این کتاب، فقط یک داستان نمی گوید؛ او در حال ارسال یک پیام قوی و مهم است. به نظر می رسد او با این رمان، قصد دارد رنج های پنهان زنان در جامعه ای را به تصویر بکشد که شاید ناخودآگاه، انتظارات و فشارهایی را بر آن ها تحمیل می کند تا از هویت واقعی شان دور شوند. او نشان می دهد که چگونه ساختارهای سنتی و باورهای غلط، می توانند هویت زنانگی را سرکوب کنند و آن ها را از لذت های زندگی محروم سازند.

یکی از دیدگاه های پنهان و بسیار مهم نویسنده، تأکید بر اهمیت روانکاوی و خودکاوی است. مریم بدون کمک گرفتن از یک نیروی بیرونی (که می تواند تراپیست یا یک فرآیند خودیاری عمیق باشد)، نمی توانست از این وضعیت رها شود. نویسنده به طور ضمنی به ما می گوید که برای رهایی از زخم های گذشته و کشف خود واقعی، گاهی نیاز به کمک و نگاهی عمیق تر به درون خود داریم. او همچنین به نقش خانواده و به ویژه والدین در شکل گیری شخصیت فرزندان اشاره می کند و هشدار می دهد که حتی با نیت خوب، می توانند آسیب های جبران ناپذیری به روح و روان فرزند وارد کنند. این کتاب، یک تلنگر است برای بازنگری در تربیت فرزندان و اهمیت دادن به هویت واقعی آن ها، به خصوص دختران.

نقد و بررسی اجمالی

کتاب زنی که دیگر نمی خواست مرد باشد از جهات مختلفی قابل تأمل و تحسینه. اجازه بدید نگاهی به نقاط قوت و ضعف احتمالی اون بندازیم.

نقاط قوت

• عمق شخصیت پردازی: مریم یک شخصیت باورپذیر و ملموسه که خواننده به راحتی می تونه باهاش ارتباط برقرار کنه و مسیر تحولش رو درک کنه. کشمکش های درونی اون به قدری عمیق به تصویر کشیده شده که حس همذات پنداری رو برمی انگیزه.
• نثر روان و جذاب: منصور یوسف زاده شوشتری با قلمی ساده و در عین حال گیرا، داستان رو روایت می کنه که خواننده رو تا انتها با خودش همراه می کنه و خسته کننده نیست.
• ارتباط با مسائل روانشناختی معاصر: این کتاب به موضوعات مهم و به روزی مثل سرکوب زنانگی، تأثیر ترومای کودکی و اهمیت خودشناسی می پردازه که برای جامعه امروز بسیار کاربردی و روشنگره.
• الهام بخش بودن: سفر مریم برای رهایی از بندهای ذهنی و پذیرش خود، می تونه برای خیلی ها الهام بخش باشه و بهشون نشون بده که تغییر و رهایی همیشه ممکنه، حتی اگه مسیر سخت باشه.
• تحلیل عمیق مفاهیم: نویسنده به سادگی از مفاهیم روانشناسی عبور نمی کنه، بلکه اونها رو در قالب یک داستان، عمیقاً تحلیل می کنه و به خواننده کمک می کنه تا به درک بهتری از خودش و اطرافیانش برسه.

نقاط ضعف احتمالی

با وجود تمام نقاط قوت، ممکنه برخی خوانندگان نکاتی رو به عنوان ضعف احتمالی در نظر بگیرن. برای مثال، از اونجایی که کتاب روی روانشناسی و تحلیل درونی شخصیت متمرکز هست، شاید برای عده ای که به دنبال یک داستان با رویدادهای بیرونی و اکشن زیاد هستن، کمی کند پیش بره یا انتظار بیشتری از فراز و نشیب های بیرونی داستان داشته باشن. همچنین، با توجه به عمق موضوع روانشناختی، ممکن است گاهی حس شود که برخی توضیحات یا نتیجه گیری ها، کمی مستقیم تر از حالت داستانی بیان شده اند و جای تحلیل بیشتر به خواننده داده نشده است. البته این بیشتر به سلیقه و انتظار خواننده برمی گردد.

در کل، کتاب زنی که دیگر نمی خواست مرد باشد یک اثر تأثیرگذار و ارزشمنده که با پرداختن به یکی از مهمترین دغدغه های روانی و هویتی، نه تنها خواننده رو سرگرم می کنه، بلکه او رو به تفکر وامی داره و راهی برای خودشناسی و رهایی نشون می ده.

چه کسانی باید این کتاب را بخوانند؟

این کتاب فقط برای یک قشر خاص نیست، بلکه می تونه برای گروه وسیعی از آدم ها مفید و تأثیرگذار باشه. اگه دوست داری بدونی این کتاب به درد کی می خوره، لیست زیر رو ببین:

• علاقه مندان به ادبیات روانشناسی: اگر از خوندن رمان هایی که به عمق ذهن و روان انسان می پردازن لذت می بری، این کتاب حتماً برات جذابه.
• افرادی که با مشکلات هویتی دست وپنجه نرم می کنند: اگه حس می کنی بخشی از وجودت رو نادیده گرفتی، یا هنوز خود واقعی ات رو پیدا نکردی، داستان مریم می تونه مثل یه آینه برات باشه.
• والدین و کسانی که قصد فرزندآوری دارن: خوندن این کتاب می تونه بهتون کمک کنه تا بفهمید چطور تربیت و انتظارات شما می تونه روی آینده و هویت فرزندتون تأثیر بذاره و چطور میشه از آسیب های ناخواسته جلوگیری کرد.
• دانشجویان و متخصصین روانشناسی: این کتاب می تونه یک کیس استادی خوب برای درک عمیق تر مفاهیمی مثل ترومای کودکی، سرکوب هویت و سفر خودشناسی باشه.
• کسانی که در روابط عاطفی شون احساس عدم رضایت دارن: شاید دلیل اون عدم رضایت، ریشه های عمیق تری در هویت و خودباوری شما داشته باشه. این کتاب می تونه بهتون کمک کنه تا به این ریشه ها پی ببرید.
• مربیان توسعه فردی و لایف کوچ ها: مفاهیم این کتاب می تونه منبع خوبی برای بحث و گفتگو در جلسات کوچینگ و کارگاه های خودشناسی باشه.
• هر کسی که دنبال الهام و انگیزه برای تغییره: داستان مریم نشون میده که هیچ وقت برای شروع یک سفر درونی و ساختن زندگی دلخواه دیر نیست.

در یک کلام، اگه دنبال کتابی هستی که فقط سرگرمت نکنه، بلکه به فکرت بندازه و شاید مسیر زندگیت رو عوض کنه، زنی که دیگر نمی خواست مرد باشد انتخاب مناسبیه.

نتیجه گیری و سخن پایانی

کتاب زنی که دیگر نمی خواست مرد باشد اثر منصور یوسف زاده شوشتری، بیش از یک داستان، یک آینه است. آینه ای که زخم های پنهان روح بسیاری از زنان و مردان را به تصویر می کشد؛ زخم هایی که ریشه در تربیت، انتظارات جامعه و سرکوب هویت واقعی دارند. داستان مریم، نمادی از سفر دشوار اما ممکن خودشناسی، رهایی از بندهای ذهنی و در نهایت آشتی با خویشتن حقیقی است.

این کتاب به ما یادآوری می کند که گذشته، هر چقدر هم تلخ و تأثیرگذار باشد، توانایی تعیین تمام و کمال آینده ما را ندارد. با شناخت ریشه ها، پذیرش زخم ها و تلاش برای تغییر، می توانیم مسیر جدیدی را برای خود بسازیم. این اثر تلنگری است برای والدین، تا از آسیب های ناخواسته در تربیت فرزندانشان آگاه شوند، و برای هر فردی که حس می کند در قید و بند گذشته یا انتظارات دیگران است، راهی به سوی آزادی نشان می دهد. پیام ماندگار کتاب این است: رهایی از خویشتنِ سرکوب شده و رسیدن به خود واقعی، اگرچه سفری پرچالش است، اما پاداشی به نام آرامش و رضایت واقعی در پی دارد.

اگر این خلاصه شما را به فکر فرو برده و حس می کنید که داستان مریم می تواند با شما حرف بزند، به شدت توصیه می کنیم که خود کتاب زنی که دیگر نمی خواست مرد باشد را مطالعه کنید. خواندن کامل این اثر، تجربه ای عمیق تر و شخصی تر از مفاهیم مطرح شده را به شما خواهد بخشید و قطعاً نقاط ناشناخته ای از وجودتان را برایتان روشن خواهد کرد.