خلاصه کتاب English Language Teaching: Approaches, Methods and Techniques ( نویسنده محمدتقی رشیدی )

کتاب English Language Teaching: Approaches, Methods and Techniques نوشته محمدتقی رشیدی، یک راهنمای جامع و کاربردی برای هر کسیه که تو زمینه آموزش زبان انگلیسی فعالیت می کنه یا بهش علاقه داره. این کتاب به شما کمک می کنه تا با رویکردها، متدها و تکنیک های مختلف تدریس زبان آشنا بشید و دیدگاهتون رو تو این حوزه حسابی گسترش بدید.

حتماً تا حالا براتون پیش اومده که وقتی می خواید یه کاری رو شروع کنید یا توش حرفه ای تر بشید، نیاز به یه راهنما یا نقشه ی راه داشته باشید. تو دنیای آموزش زبان انگلیسی هم همینطوره. این روزا که بازار یادگیری زبان داغه، خیلی ها دنبال بهترین راه و روش برای تدریس یا یادگیری زبان هستن. دکتر محمدتقی رشیدی با کتاب «English Language Teaching: Approaches, Methods and Techniques» یه نقشه گنج درست و حسابی برامون آماده کرده که پر از ایده ها و روش های مختلفه.

این کتاب فقط یه لیست خشک و خالی از متدها نیست، بلکه یه دید عمیق بهتون می ده که چطور میشه زبان رو بهتر آموزش داد و یاد گرفت. فرقی نمی کنه دانشجو باشید، معلم با تجربه یا حتی کسی که تازه می خواد وارد دنیای تدریس زبان بشه؛ این کتاب برای همه اونایی که دغدغه آموزش زبان انگلیسی دارن، یه مرجع فوق العاده ست. تو این مقاله، قراره با هم یه سفر کوتاه داشته باشیم به دنیای این کتاب و ببینیم چه گنجینه هایی تو دلش پنهان شده.

بخش اول: مبانی نظری و تحولات تاریخی در آموزش زبان

برای اینکه بتونیم هر چیزی رو خوب بفهمیم، باید از پایه های اون شروع کنیم. آموزش زبان هم از این قاعده مستثنی نیست. دکتر رشیدی اول کار، می ره سراغ مبانی نظری و تاریخچه ی آموزش زبان که بدون اون، خیلی از روش های امروزی برامون گنگ و نامفهوم می مونن.

تعریف آموزش زبان و تمایز آن با یادگیری زبان اول (L1) و دوم (L2)

شاید فکر کنید آموزش زبان، همون یادگیری زبانه و فرقی با هم ندارن. اما تو کتاب رشیدی، با یه دید کاملاً تخصصی به این موضوع نگاه میشه. یادگیری زبان اول (L1) یا همون زبان مادری، یه فرایند کاملاً طبیعی و ناخودآگاهه که از بچگی تو محیط خونه و جامعه اتفاق میفته. بچه ها بدون اینکه کسی بهشون گرامر درس بده، زبان رو یاد می گیرن و حرف می زنن.

اما یادگیری زبان دوم (L2)، یعنی وقتی که ما بعد از یادگیری زبان مادریمون، شروع می کنیم به یاد گرفتن یه زبان دیگه، فرق می کنه. تو این حالت، ذهن ما از قبل با ساختارهای زبان اول آشناست و این می تونه هم کمک کننده باشه و هم چالش برانگیز. معمولاً یادگیری زبان دوم با آگاهی بیشتر، تلاش و استفاده از روش های آموزشی خاص همراهه. کتاب رشیدی روی همین تفاوت ها مانور می ده و توضیح میده که چطور باید با توجه به این تفاوت ها، رویکردهای درستی رو تو تدریس انتخاب کنیم. مثلاً اینکه استفاده از زبان اول تو کلاس زبان دوم چقدر مجازه و چه زمانی می تونه به ضرر یادگیری باشه.

چشم اندازی تاریخی: سیر تحول رویکردهای آموزش زبان در یک قرن اخیر

اگه تاریخچه رو بدونیم، خیلی بهتر می تونیم حال و آینده رو درک کنیم. آموزش زبان انگلیسی هم مثل هر حوزه دیگه ای، تو طول زمان حسابی تغییر کرده و متحول شده. دکتر رشیدی تو این بخش، یه سفر جذاب به گذشته می بردمون و نشون میده که متدهای تدریس زبان چطور از یه روش به روش دیگه تغییر کردن.

از زمان هایی که فقط گرامر و ترجمه حرف اول رو می زد، تا الان که ارتباط و تعامل، قلب آموزش زبانه، تغییرات زیادی اتفاق افتاده. درک این دگرگونی ها، به معلما کمک می کنه تا بفهمن چرا امروز از یه متد خاص استفاده می کنیم و چرا بعضی از روش های قدیمی دیگه جواب نمیدن. این بخش از کتاب، مثل یه نقشه راه عمل می کنه که بهمون نشون میده چطور به اینجا رسیدیم و چقدر مهمه که معلما همیشه دانششون رو به روز نگه دارن.

کتاب English Language Teaching: Approaches, Methods and Techniques مثل یه دایرةالمعارف کوچیکه که نه تنها چی رو به ما یاد می ده، بلکه چرا و چگونه رو هم توضیح می ده. همین باعث میشه نگاه عمیق تری به دنیای آموزش زبان پیدا کنیم.

بخش دوم: رویکردهای کلیدی در آموزش زبان انگلیسی (Approaches)

حالا که با مبانی آشنا شدیم، وقتشه بریم سراغ رویکردهای اصلی. تو آموزش زبان، رویکرد مثل یه فیلتر یا لنزه که ما از طریق اون به فرایند یادگیری و آموزش نگاه می کنیم. این رویکردها هستن که به متدها شکل و جهت می دن. دکتر رشیدی چندین رویکرد مهم رو تو کتابش بررسی کرده.

رویکردهای ساختارگرا و موقعیتی (Structural & Situational Approaches)

یه زمانی، آموزش زبان خیلی روی ساختارهای گرامری و جمله بندی تمرکز داشت. رویکرد ساختارگرا دقیقاً همینه؛ یعنی زبان رو مثل یه سری آجر می بینه که کنار هم قرار می گیرن و یه دیوار رو می سازن. معلم ها سعی می کردن ساختارها رو یکی یکی به دانش آموزا یاد بدن و ازشون بخوان که تو جمله های مختلف تمرین کنن.

بعد از اون، رویکرد موقعیتی پا به میدون گذاشت. اینجا دیگه فقط ساختار مهم نبود، بلکه زمینه یا همون موقعیت استفاده از زبان هم اهمیت پیدا کرد. مثلاً به جای اینکه فقط یه جمله گرامری رو حفظ کنیم، یاد می گرفتیم چطور تو یه موقعیت خاص (مثلاً تو رستوران یا بانک) از اون جمله استفاده کنیم. این رویکرد یه قدم به سمت کاربردی تر کردن آموزش زبان بود.

رویکرد مفهومی-کارکردی (Notional-Functional Approach)

شاید براتون سوال پیش بیاد که اصلاً چرا ما حرف می زنیم؟ برای اینکه یه چیزی رو برسونیم، یه کاری رو انجام بدیم یا منظورمون رو بفهمونیم، درسته؟ رویکرد مفهومی-کارکردی دقیقاً روی همین موضوع تمرکز داره. اینجا دیگه فقط گرامر و کلمات مهم نیستن، بلکه معنای پشت کلمات و کاری که باهاشون انجام می دیم، اهمیت پیدا می کنه.

مثلاً به جای اینکه بگم این یک میز است، ممکنه بگم میشه لطفا این میز رو جابجا کنید؟ اینجا کارکرد درخواست کردن مهم تر از ساختار صرف جمله است. این رویکرد سعی می کنه دانش آموزا رو آماده کنه تا بتونن تو موقعیت های واقعی، نیازهای ارتباطی شون رو برطرف کنن و منظورشون رو برسونن.

رویکرد ارتباطی (Communicative Approach)

امروزه، کمتر کسی رو پیدا می کنید که تو آموزش زبان، اسم رویکرد ارتباطی یا همون CLT رو نشنیده باشه. این رویکرد، انقلاب بزرگی تو تدریس زبان ایجاد کرد و هدف نهایی رو برقراری ارتباط مؤثر قرار داد. اینجا دیگه صرفاً بلد بودن گرامر و کلمات کافی نیست، بلکه باید بتونیم ازشون تو موقعیت های واقعی و برای رسیدن به یه هدف ارتباطی استفاده کنیم.

تو کلاس هایی که با این رویکرد اداره می شن، دانش آموزا بیشتر با هم تعامل می کنن، بازی می کنن، نقش بازی می کنن و کارهای گروهی انجام می دن. معلم بیشتر نقش یه راهنما رو داره تا یه سخنران. این رویکرد می خواد دانش آموزا رو به سمتی ببره که بتونن تو دنیای واقعی، با اعتماد به نفس انگلیسی حرف بزنن و منظورشون رو واضح برسونن.

رویکرد کد شناختی (Cognitive Code Approach)

بعضی ها هم معتقدن که یادگیری زبان فقط با تکرار و عادت اتفاق نمی افته، بلکه فهمیدن قواعد و ساختارها هم خیلی مهمه. رویکرد کد شناختی دقیقاً روی همین موضوع تأکید داره. این رویکرد میگه دانش آموز باید آگاهانه قواعد زبان رو یاد بگیره و بتونه اون ها رو تو ذهنش پردازش کنه.

یعنی اینکه صرفاً یه جمله رو تکرار نکنیم، بلکه بفهمیم چرا این جمله این شکلیه و چه قاعده ای پشتشه. این رویکرد به دانش آموز کمک می کنه تا زبان رو به صورت منطقی و تحلیلی درک کنه و بتونه تو موقعیت های جدید، خودش جمله سازی کنه.

بخش سوم: متدولوژی های رایج و نوین تدریس زبان انگلیسی (Methods)

حالا که با رویکردها آشنا شدیم، وقتشه که بریم سراغ متدها. متدها در واقع همون نقشه های عملی هستن که بر اساس رویکردهای مختلف طراحی شدن و بهمون میگن تو کلاس درس چطور باید عمل کنیم. کتاب رشیدی یه عالمه متد رو با جزئیات بررسی کرده.

متدهای کلاسیک

گرامر-ترجمه (Grammar-Translation)

اگه یه معلم زبان قدیمی رو دیده باشید، احتمالاً با این متد آشنایید. متد گرامر-ترجمه یکی از قدیمی ترین و شاید سنتی ترین متدهای تدریس زبانه. تو این روش، هدف اصلی خوندن متون ادبی به زبان خارجه و تسلط روی گرامر بود. کلاس ها معمولاً به زبان مادری برگزار می شد و دانش آموزا باید کلمات رو حفظ می کردن، قواعد گرامری رو یاد می گرفتن و متن ها رو ترجمه می کردن.

مزیتش این بود که قواعد رو خوب یاد می گرفتن و دایره لغاتشون زیاد می شد، اما خب یه عیب بزرگ هم داشت: دانش آموزا نمی تونستن حرف بزنن! یعنی گرامر رو بلد بودن ولی نمی تونستن ارتباط برقرار کنن. دکتر رشیدی به خوبی مزایا و معایب این متد رو بررسی می کنه و نشون میده که چرا امروزه دیگه به تنهایی کاربرد نداره.

متد مستقیم (Direct Method)

بعد از متد گرامر-ترجمه که خیلی خشک و بی روح بود، متد مستقیم اومد که یه نفس تازه تو آموزش زبان دمید. تو این روش، معلم سعی می کرد زبان رو دقیقاً مثل زبان مادری به بچه ها یاد بده؛ یعنی فقط به زبان هدف حرف می زد، از ترجمه پرهیز می کرد و با استفاده از اشیاء، عکس ها و حرکات، معنی کلمات رو می رسوند.

هدف این بود که دانش آموزا زبان رو به صورت شهودی یاد بگیرن و مستقیماً با زبان انگلیسی فکر کنن. این متد کمک می کرد که مهارت صحبت کردن و شنیدن تقویت بشه، اما خب برای همه زبان آموزان و تو همه سطوح، عملی نبود.

متد صوتی-تصویری (Audio-Lingual Method)

تو دوران جنگ سرد و با اوج گرفتن علوم رفتاری، متد صوتی-تصویری حسابی گل کرد. این متد بر اساس این ایده بود که یادگیری زبان از طریق تکرار، تمرین و عادت سازی اتفاق می افته. مثل سربازایی که باید یه زبون رو سریع یاد می گرفتن، دانش آموزا باید الگوهای زبانی رو بارها و بارها تکرار می کردن تا تو ذهنشون حک بشه.

تو این کلاس ها، معلم یه الگو رو می گفت و دانش آموزا پشت سرش تکرار می کردن. بعد جاهاشون رو عوض می کردن و الگوهای جدید رو تمرین می کردن. هدف اصلی، یادگیری اتوماتیک و بدون فکر بود. این متد تو تقویت مهارت شنیداری و گفتاری خیلی مؤثر بود، اما مثل متد مستقیم، به ارتباط واقعی خیلی توجه نمی کرد.

متدهای مبتنی بر ارتباط و فعالیت

آموزش زبان ارتباطی (Communicative Language Teaching – CLT)

همونطور که تو بخش رویکردها اشاره کردیم، CLT الان یکی از محبوب ترین متدهاست. تو CLT، تمرکز روی توانایی برقراری ارتباطه. کلاس پر از فعالیت های گروهی و دو نفره، نقش بازی ها و کارهاییه که دانش آموزا رو مجبور می کنه برای رسیدن به یه هدف مشترک، با هم حرف بزنن و از زبانی که یاد گرفتن، استفاده کنن.

معلم اینجا دیگه فقط یه منبع اطلاعات نیست، بلکه نقش یه تسهیل کننده رو داره که محیط مناسب رو برای یادگیری فراهم می کنه. هدف نهایی اینه که دانش آموزا بتونن تو موقعیت های واقعی، منظور خودشون رو برسونن و حتی اگه اشتباهی هم کردن، بتونن خودشون رو اصلاح کنن.

متد غوطه وری زبانی (Language Immersion)

فکر کنید از همون اول تو یه محیطی قرار بگیرید که فقط به زبان انگلیسی حرف می زنن. این دقیقاً کاریه که متد غوطه وری زبانی می کنه. تو این روش، محیط آموزشی طوری طراحی میشه که شبیه به محیط زبان مادری باشه؛ یعنی همه چیز، از درس های علوم و ریاضی گرفته تا بازی و تفریح، به زبان انگلیسیه.

این متد خیلی قویه و کمک می کنه زبان رو به صورت طبیعی و بدون نیاز به ترجمه یاد بگیرید. البته برای همه قابل اجرا نیست و معمولاً تو مدارس یا برنامه های خاصی که تماماً به زبان انگلیسی ارائه میشن، استفاده میشه.

روش پاسخ فیزیکی کامل (Total Physical Response – TPR)

یادگیری زبان می تونه با حرکت و بازی همراه باشه؟ بله، TPR دقیقاً همینو میگه! تو این متد، معلم با استفاده از دستورالعمل ها و حرکات فیزیکی، کلمات و جملات رو به دانش آموزا یاد می ده. مثلاً معلم میگه Stand up! و خودش می ایسته، دانش آموزا هم می ایستن. بعد از مدتی، فقط با شنیدن دستور، دانش آموزا بدون فکر کردن، حرکت رو انجام می دن.

این متد برای مبتدیان و به خصوص بچه ها خیلی مؤثره، چون استرس یادگیری رو کم می کنه و اجازه می ده زبان رو به صورت طبیعی و با ارتباط مستقیم بین کلمه و حرکت یاد بگیرن. مثل یادگیری زبان مادری که بچه ها با دیدن و انجام دادن، کلمات رو یاد می گیرن.

متدهای روان شناختی و حمایتی

راه خاموش (Silent Way)

تصور کنید یه معلمی تو کلاس هست که کم حرف می زنه و بیشتر دانش آموزا باید خودشون راه حل رو پیدا کنن. این متد راه خاموش هست. تو این روش، معلم نقش یه تسهیل گر رو داره که با ابزارهایی مثل چارت های رنگی یا میله های کوچک، دانش آموزا رو راهنمایی می کنه تا خودشون قواعد رو کشف کنن و زبان رو یاد بگیرن.

هدف اینه که دانش آموز مسئولیت یادگیری خودش رو به عهده بگیره و به صورت خودجوش، مشکلاتش رو حل کنه. معلم فقط در صورت لزوم و با اشاره یا سؤال، دخالت می کنه.

یادگیری گروهی زبان (Community Language Learning)

یادگیری زبان مثل درمان گروهی می مونه؟ تو متد یادگیری گروهی زبان، بله! این روش از اصول مشاوره و روان درمانی استفاده می کنه تا محیطی امن و حمایتی برای یادگیری زبان ایجاد کنه. دانش آموزا دور هم می نشینن و به زبان مادری، چیزی رو که می خوان به انگلیسی بگن، به معلم میگن.

معلم اون رو به انگلیسی ترجمه می کنه و دانش آموزا تکرار می کنن. این فرایند کمک می کنه تا ترس و اضطراب یادگیری زبان کم بشه و دانش آموزا با حمایت گروه، احساس راحتی بیشتری کنن.

سوگستوپدیا و دسوجستوپدیا (Suggestopedia & Desuggestopedia)

باور می کنید که موسیقی و آرامش می تونن تو یادگیری زبان معجزه کنن؟ متد سوگستوپدیا دقیقاً روی همین ایده بنا شده. این روش که توسط گئورگی لوزانف، یک روانشناس بلغاری، ابداع شد، از تلقین و محیطی آرامش بخش (با موسیقی کلاسیک، نور کم و صندلی های راحت) استفاده می کنه تا ذهن دانش آموز رو برای دریافت اطلاعات آماده کنه.

لوزانف معتقد بود که ما پتانسیل یادگیری خیلی بیشتری داریم، فقط باید موانع روانی رو برطرف کنیم. دسوجستوپدیا هم در واقع همون سوگستوپدیا هست که با تغییرات کوچکی، سعی می کنه روی موانع ذهنی و روانی دانش آموزا کار کنه تا یادگیری راحت تر اتفاق بیفته.

رویکرد طبیعی (Natural Approach)

استفن کراشن و تریسی ترل، این رویکرد رو ارائه کردن و معتقد بودن که یادگیری زبان دوم باید تا حد امکان شبیه به فرایند طبیعی اکتساب زبان اول باشه. تو رویکرد طبیعی، تمرکز روی فراهم کردن یه ورودی قابل فهم (Comprehensible Input) برای دانش آموزاست. یعنی معلم باید مطالبی رو به دانش آموزا ارائه بده که کمی بالاتر از سطح فعلیشون باشه، ولی قابل فهم.

تو این روش، معلم کمتر روی اشتباهات گرامری دانش آموزا تأکید می کنه و بیشتر سعی می کنه محیطی فراهم کنه که دانش آموزا بدون ترس، زبان رو دریافت و تولید کنن. هدف اینه که مهارت شنیداری و سپس گفتاری، به صورت طبیعی توسعه پیدا کنه.

متدهای محتوا-محور و وظیفه-محور

آموزش مبتنی بر محتوا (Content-Based Instruction)

فرض کنید می خواید زبان انگلیسی یاد بگیرید، اما نه با کلاس های خشک و خالی زبان، بلکه با یادگیری یه موضوع جالب دیگه! تو آموزش مبتنی بر محتوا (CBI)، زبان از طریق یادگیری محتوای درسی دیگه مثل تاریخ، علوم یا ادبیات، آموزش داده میشه.

مثلاً یه کلاس تاریخ هست که تماماً به زبان انگلیسی ارائه میشه. اینجا هدف اصلی یادگیری تاریخ هست، اما زبان انگلیسی هم به صورت ناخودآگاه و تو متن یادگیری محتوا، تقویت میشه. این متد به دانش آموزا کمک می کنه تا زبان رو تو یه زمینه واقعی و با هدفمند یاد بگیرن.

یادگیری مبتنی بر تکلیف (Task-Based Language Learning)

زندگی واقعی پر از وظایف و کارهاییه که باید انجام بدیم. یادگیری مبتنی بر تکلیف (TBLL) دقیقاً همین دید رو تو آموزش زبان داره. تو این روش، به دانش آموزا وظایف واقعی یا شبیه سازی شده از دنیای واقعی داده میشه که باید با استفاده از زبان انگلیسی اون ها رو انجام بدن.

مثلاً برنامه ریزی برای یه مسافرت، حل یه مشکل یا انجام یه پروژه. هدف اینجا اینه که دانش آموزا برای انجام اون تسک یا وظیفه، از زبان انگلیسی استفاده کنن و تو این مسیر، زبان رو یاد بگیرن و تقویت کنن. این متد روی معنا و ارتباط بیشتر از شکل و گرامر تأکید داره.

سایر متدها و روش های نوآورانه

دنیای آموزش زبان پر از نوآوریه و هر روز متدهای جدیدی پا به عرصه می ذارن. دکتر رشیدی تو کتابش به چند تا از این روش های جذاب دیگه هم اشاره کرده که هر کدومشون ایده های جالبی دارن:

• Pimsleur Method: این روش روی یادگیری شنیداری و گفتاری تمرکز داره و با استفاده از تکرارهای زمان بندی شده، کلمات و جملات رو تو ذهن جا میندازه.
• Michel Thomas Method: این متد، استرس و اضطراب یادگیری رو از بین می بره و زبان رو به صورت ساختارمند و گام به گام به دانش آموزا یاد می ده.
• Learning by Teaching: این ایده می گه وقتی یه چیزی رو به یکی دیگه یاد می دیم، خودمون هم بهتر یاد می گیریم. تو این روش، دانش آموزا نقش معلم رو بازی می کنن و مفاهیم رو به همکلاسی هاشون توضیح میدن.

این ها فقط چند نمونه از متدهایی هستن که تو کتاب دکتر رشیدی بهشون پرداخته شده. هر کدوم از این متدها، نقاط قوت و ضعف خودشون رو دارن و برای گروه های خاصی از زبان آموزان مناسب تر هستن.

بخش چهارم: تکنیک ها، استراتژی ها و روندهای آینده در آموزش زبان دوم

بعد از رویکردها و متدها، حالا نوبت می رسه به تکنیک ها. تکنیک ها همون ابزارها و فعالیت های کوچکتری هستن که تو دل متدها جا دارن و معلم تو کلاس ازشون استفاده می کنه. کتاب رشیدی علاوه بر این، نگاهی هم به استراتژی های یادگیری و آینده آموزش زبان انداخته.

آموزش استراتژی های یادگیری (Strategy Training)

شاید براتون پیش اومده باشه که ببینید بعضی از دانش آموزا خیلی سریع تر و بهتر زبان یاد می گیرن. یکی از دلایلش می تونه این باشه که اون ها استراتژی های یادگیری مؤثرتری رو بلد هستن و ازشون استفاده می کنن. دکتر رشیدی تو این بخش از کتابش، به اهمیت آموزش این استراتژی ها اشاره می کنه.

این استراتژی ها می تونن شامل روش های به خاطر سپردن لغات، تکنیک های مدیریت زمان برای مطالعه، نحوه حدس زدن معنی کلمات ناشناخته یا حتی روش های کاهش اضطراب تو امتحان باشن. وقتی دانش آموز این استراتژی ها رو یاد می گیره، دیگه فقط به معلمش وابسته نیست و خودش می تونه راه یادگیری رو پیدا کنه و مستقل تر بشه.

یادگیری مشارکتی و هوش های چندگانه (Cooperative Learning & Multiple Intelligences)

همه ما با هم فرق داریم، پس طبیعیه که تو یادگیری هم متفاوت باشیم. هوارد گاردنر با نظریه هوش های چندگانه نشون داد که هوش فقط به معنای ضریب هوشی بالا نیست و انواع مختلفی از هوش مثل هوش موسیقایی، هوش بصری-فضایی، هوش جنبشی و … وجود دارن.

کتاب رشیدی به این موضوع مهم اشاره می کنه که معلم های زبان باید به تفاوت های فردی دانش آموزاشون توجه کنن و از روش های متنوعی استفاده کنن که به انواع هوش ها پاسخ بده. یادگیری مشارکتی هم دقیقاً تو همین راستا قرار می گیره. وقتی دانش آموزا تو گروه های کوچیک با هم کار می کنن، هر کسی می تونه با توجه به نقاط قوت خودش، به گروه کمک کنه و از هم یاد بگیرن. این روش، محیط کلاس رو فعال تر و جذاب تر می کنه و فرصت های بیشتری برای تعامل و یادگیری فراهم می آره.

نوآوری ها و چالش های نوین در تدریس زبان دوم

دنیای ما با سرعت زیادی در حال تغییره و آموزش زبان هم از این تغییرات عقب نمونده. تکنولوژی های جدید، مثل هوش مصنوعی، واقعیت مجازی و اپلیکیشن های آموزشی، فرصت های بی نظیری رو برای یادگیری زبان فراهم کردن. کتاب دکتر رشیدی به این نوآوری ها و چالش هایی که معلم ها و دانش آموزا باهاشون روبرو هستن، اشاره می کنه.

مثلاً چطور میشه از ابزارهای آنلاین برای تمرین زبان استفاده کرد؟ چطور میشه محتوای آموزشی رو برای نسل جدید جذاب تر کرد؟ یا چالش هایی مثل پیدا کردن تعادل بین تکنولوژی و تعامل انسانی تو کلاس. این بخش از کتاب، ما رو آماده می کنه تا برای آینده آموزش زبان، که مطمئناً خیلی هیجان انگیزتر خواهد بود، آماده بشیم.

چیزی که تو کتاب دکتر رشیدی خیلی به چشم میاد، اینه که به جای اینکه بگه این بهترین راهه، بهمون یه عالمه راه نشون میده و انتخاب رو به خودمون می سپاره. این همون چیزیه که یه معلم حرفه ای بهش نیاز داره.

نتیجه گیری: اهمیت یکپارچه سازی رویکردها و متدها

جمع بندی جامعیت کتاب

اگه بخوایم یه جمع بندی از کتاب «English Language Teaching: Approaches, Methods and Techniques» داشته باشیم، باید بگیم که این کتاب یه منبع بی نظیر و واقعاً کامله. دکتر محمدتقی رشیدی تونسته تو این اثر، یه دید کلی و در عین حال عمیق از دنیای پیچیده آموزش زبان انگلیسی بهمون بده. از مبانی نظری و تاریخچه شروع می کنه، میاد سراغ رویکردهای اصلی، بعد متدهای کلاسیک و مدرن رو زیر ذره بین می بره و در نهایت به تکنیک ها، استراتژی ها و حتی چشم اندازهای آینده آموزش زبان می پردازه. این جامعیت، کتاب رو به یه راهنمای تمام عیار تبدیل کرده.

برای هر معلم زبان یا دانشجوی ELT، این کتاب مثل یه کمد پر از ابزارهای مختلفه. وقتی با یه مشکل تو کلاس روبرو میشید، یا می خواید یه روش جدید رو امتحان کنید، می تونید به این کتاب مراجعه کنید و راهنمایی های لازم رو پیدا کنید. این کتاب بهمون یاد می ده که تو دنیای آموزش زبان، یه راه واحد و همیشه درست وجود نداره، بلکه باید انعطاف پذیر باشیم و از ترکیب روش ها استفاده کنیم.

لزوم انتخاب هوشمندانه

شاید با خودتون بگید، این همه رویکرد و متد! کدومشون بهتره؟ دکتر رشیدی تو کتابش به این نکته مهم اشاره می کنه که چیزی به اسم بهترین متد وجود نداره. بهترین متد، اون متدیه که با شرایط کلاس، هدف آموزشی، سطح دانش آموزان و حتی شخصیت معلم بیشترین هماهنگی رو داشته باشه.

این کتاب به معلمان کمک می کنه تا با چشم باز و آگاهانه، متدها و تکنیک های مناسب رو انتخاب کنن. مثلاً شاید برای یه کلاس بچه های کوچیک، TPR خیلی مؤثر باشه، در حالی که برای یه کلاس بزرگسالان با هدف آکادمیک، CLT یا رویکرد کد شناختی مناسب تر باشه. کلید موفقیت، انتخاب هوشمندانه و یکپارچه سازی متدهاست؛ یعنی اینکه بتونیم از نقاط قوت هر متد استفاده کنیم و یه شیوه تدریس ترکیبی و مؤثر رو بسازیم.

دعوت به مطالعه کامل کتاب

خلاصه ای که با هم خوندیم، فقط یه پنجره کوچیک بود رو به دنیای بزرگ و پر از دانش کتاب English Language Teaching: Approaches, Methods and Techniques. هر بخش از این کتاب، پر از جزئیات و نکات کاربردیه که برای هر کسی که تو زمینه آموزش زبان فعاله، حیاتیه.

اگر واقعاً می خواید دیدگاهتون رو تو این حوزه متحول کنید، مهارت های تدریستون رو ارتقا بدید، یا به عنوان یه دانشجو، دانش تئوریک خودتون رو تکمیل کنید، مطالعه نسخه کامل این کتاب رو بهتون به شدت پیشنهاد می کنم. قول می دم پشیمون نمیشید!

مشخصات کتاب

عنوان	توضیحات
نویسنده	محمدتقی رشیدی
ناشر چاپی	انتشارات پشتیبان
زبان	انگلیسی
سال انتشار	۱۳۹۶ (اطلاعات ممکن است به روز شده باشد)
تعداد صفحات	۳۸۷ صفحه
شابک	978-600-8415-83-1