سه پیامد یک اشتباه! – ویکی سلامت

به نظر می رسد چالش اصلی رژیم شکاف ایدیولوژیکی است که ماه های پیش از طوفان الاقصی در اعتراض به اصلاحات قضایی نمایان شده بود و امروز پس از فروکش نسبی پیامدهای امنیتی طوفان الاقصی مجدداً و به شکلی عمیق تر نمایان می شود. نگاه رژیم نسبت به روند صلح بشدت متاثر از این شکاف ها خواهد بود.

به گزارش ویکی سلامت، نبرد خونین علیه مردم فلسطین در شرایطی پنجمین ماه خود را پشت سر گذاشته است که پس از پایان توافق آتش بس میان حماس و اسراییل، حملات این رژیم در باریکه غزه به نقطه اوج رسیده و چشم اندازی هم برای به ثمر رسیدن فرایندهای دیپلماتیک توقف جنگ وجود ندارد. عابد اکبری، کارشناس مسایل بین الملل درباره این تحولات جاری با «ایران» گفت وگو کرده است.

با گذر ماه ها از بحران غزه تلاش های میانجیگرانه برای توقف جنگ همچنان با شکست روبه رو شده است. چرا؟

پنج ماه از آغاز جنگ غزه می گذرد. جنگی که بیش از 30 هزار فلسطینی در آن به شهادت رسیده و بیش از 65 هزار نفر دیگر نیز زخمی شده اند. در این راستا، هزاران فلسطینی دیگر نیز مفقود بوده و همچنان زیر آوار هستند. در کنار اینها، تقریباً تمامی مردم غزه از خانه و کاشانه خود آواره شده اند و بحران های گرسنگی و شیوع بیماری های واگیردار نیز به تهدیدات جدی علیه مردم غزه تبدیل شده اند. اینها در شرایطی است که مذاکرات کج دار و مریز درباره توافق آتش بس به شکلی ناامیدکننده دنبال می شود و دورنمای مشخصی برای پایان جنگ وجود ندارد. یکی از نکات قابل تامل در مورد ادامه معادله جنگ غزه، جنس خاص کنشگری و بازی دولت امریکا است. علیرغم اینکه مقامات کاخ سفید در ظاهر خواهان صلح هستند و هر از گاهی یکی از مقامات امریکایی انتقاد ملایمی هم نسبت به رژیم صهیونیستی بیان می کند اما به نظر می رسد وقاحت رژیم در ادامه نسل کشی در غزه با اعتماد به نفس ناشی از دریافت چک سفید امضای امریکایی ها باشد. موضوعی که پیامدهای آن باعث شده تا امروز بسیاری در امریکا بر این عقیده باشند که سیاست دولت بایدن در رابطه با جنگ غزه، یک اشتباه بزرگ در تاریخ سیاست خارجی امریکا است.

چه پیامدهایی را می توان بابت این اشتباه بزرگ برای «بایدن» متصور بود؟
 

بسیاری از منتقدان دولت ایالات متحده در این رابطه به طور خاص به سه پیامد این اشتباه برای منافع ملی امریکا اشاره می کنند. اگر از اعتراضات بزرگ و قابل توجه در شهرهای مهم امریکا نظیر واشنگتن، نیویورک و شیکاگو بگذریم، باید به این مساله توجه داشته باشیم که تاکنون بیش از 70 شهرداری و نهادهای مرتبط با حکمرانی محلی در امریکا، به صراحت در قالب قطعنامه هایی، سیاست دولت بایدن در رابطه با جنگ غزه را زیر سوال برده اند و حمایت قطعی و رسمی خود را از مردم فلسطین اعلام کرده اند. موضوعی که نشانگر تشدید تقابل میان دولت و افکار عمومی در امریکا است.

بر اساس گزارش های رسمی، دولت بایدن تاکنون چیزی قریب به 14 میلیارد دلار کمک مالی و تسلیحات را برای اسراییلی ها ارسال کرده است. این میزان تقریباً چهار برابر بیشتر از کمک های سالیانه دولت امریکا به اسراییل است. در این وضعیت و با توجه به چتر گسترده حمایت سیاسی و مادی امریکا از اسراییل، بسیاری از ناظران و تحلیلگران بر این باورند که واشنگتن شریک اصلی اسراییل در جنایت علیه غزه است. البته که این گزاره با توجه به این مساله که دولت امریکا، تنها بازیگر در محیط بین المللی است که از موقعیت نفوذ و اثرگذاری بر صهیونیست ها برخوردار است، ابعاد جدی تری را نیز به خود می گیرد. این در حالی است که سیاست رسمی رژیم اسراییل به بار آوردن خسارات سنگین مادی و جانی برای مردم غزه با هدف اعاده معادله بازدارندگی علیه مقاومت فلسطین و محور مقاومت در منطقه است. مسایلی که همه در کلیت خود حامل خسارات قابل توجهی برای واشنگتن هستند.

سومین عامل تاثیرگذار را نیز می توان تهدید علیه منافع منطقه ای امریکا دانست. طی مدت اخیر، بیش از 150 حمله به پایگاه های نظامیان امریکایی در منطقه غرب آسیا صورت گرفته است. در عین حال، در دریای سرخ نیز کشتیرانی بین المللی به واسطه تقابلات با انصارالله یمن تا حد زیادی به خطر افتاده و هزینه های حمل و نقل و تجارت کانتینری دنیا افزایش قابل ملاحظه ای پیدا کرده است. موضوعی که خود، هزینه ها و چالش های اقتصادی قابل توجهی را برای قدرت های غربی و مخصوصاً امریکا ایجاد می کند. این پیامدها نشان می دهد که از دست رفته های امریکا در قیاس با آنچه کسب می کند در معادله حمایت بی چون و چرا از اسراییل در بحبوحه جنگ غزه، به مراتب بیشتر بوده و امریکایی ها چاره ای جز پیگیری جدی تر پروژه صلح را ندارند اما به نظر می رسد هنوز به خوبی متوجه تغییرات رخ داده در منطقه پس از طوفان الاقصی نشده اند و به دنبال حل مساله با گزاره هایی هستند که به نوعی تاریخ انقضای آنها تا 7 اکتبر بود و اکنون اعتباری ندارند.

در این راستا رویکردی که تل آویو دنبال می کند، ناظر به چه گزاره هایی است؟
در خصوص نگاه رژیم صهیونیستی به پایان جنگ روند پیچیده تری می توان متصور بود. هزاران شهروند سرزمین های اشغالی پس از چند ماه وقفه مجدداً در تظاهرات گسترده ضددولتی در شهر تل آویو شرکت کرده و خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام شدند. این تظاهرات که در فضای بشدت امنیتی و در شرایطی برگزار شد که نتانیاهو ضمن مخالفت با این گونه اعتراضات بیان کرد به هیچ وجه زیر بار انتخابات زودهنگام نخواهد رفت؛ امری که ناظران تحولات رژیم معتقدند، حتماً تا قبل از 2026 و موعد شده برای انتخابات صورت خواهد گرفت. فارغ از چالش های اقتصادی و سیاسی به وجود آمده در سرزمین های اشغالی، به نظر می رسد چالش اصلی رژیم شکاف ایدیولوژیکی است که ماه های پیش از طوفان الاقصی در اعتراض به اصلاحات قضایی نمایان شده بود و امروز پس از فروکش نسبی پیامدهای امنیتی طوفان الاقصی مجدداً و به شکلی عمیق تر نمایان می شود. نگاه رژیم نسبت به روند صلح بشدت متاثر از این شکاف ها خواهد بود.
 
در چند روز اخیر شاهد کمک های امریکا به مردم غزه بوده ایم، این امر می تواند نشان دهنده بروز اختلافات جدید بین واشنگتن و شخص نتانیاهو باشد؟
به نظر می رسد هنوز بین دیدگاه واشنگتن و تل آویو در مورد آینده نوار غزه پس از جنگ اختلاف جدی وجود دارد. طی روزهای گذشته مقامات امریکایی در بازنمایی ریشه اختلافات در خصوص غزه با رژیم عنوان می کردند، رژیم صهیونیستی تمایل بیشتری برای بحث درباره آنچه «برنامه های غزه پس از جنگ خوانده می شود» دارد. رژیم می خواهد تا ایالات متحده در اقدامی مداخله جویانه از به اصطلاح خلا حاکمیتی و امنیتی در غزه پس از جنگ جلوگیری کند و اجازه ندهد حماس دوباره به پا خیزد. از مجموع این اظهارات چنین به نظر می آید که سران رژیم می خواهند با امتیازگیری حداکثری از امریکا و حتی کشورهای عربی منطقه به پای میز مذاکره بیایند.
 
بحث میشیگان و اهمیت بالای رای این ایالت برای بایدن، چه تاثیری بر تصمیمات این دولت در قبال مردم غزه دارد؟
هرچند بایدن در انتخابات مقدماتی در میشیگان پیروز شد و رییس جمهور امریکا موفق شد حدود 81 درصد آرا را به خود اختصاص دهد اما رخدادی غیرمنتظره کمپین انتخاباتی او را تحت تاثیر قرار داد؛ فرایندی که در آن 13 درصد (معادل بیش از 101 هزار نفر از جمعیت دموکرات در این ایالت) به جای جو بایدن به گزینه «عدم تعهد» رای دادند. این انتخاب بدان معناست که فرد هیچ یک از نامزدهای حاضر را اصلح نمی داند و می خواهد نارضایتی خود را نسبت به این وضعیت ابراز کند. از زمان آغاز جنگ در غزه بسیاری از شهروندان امریکایی و بویژه عرب تبارها نسبت به سیاست های کاخ سفید در قبال این جنگ منتقد بوده و خواستار اعمال فشار بیشتر دولت جو بایدن به رژیم صهیونیستی و همچنین برقراری آتش بس در نوار غزه بوده اند. این جنبش که تعدادی از گروه ها از جمله جریانی با عنوان «به میشیگان گوش کن» آن را به راه انداخته اند، خواستار این است که بایدن اقدامات بیشتری برای «پایان دادن به ویرانی غزه» انجام دهد. رشیده طالب، نماینده مجلس نمایندگان امریکا که اصالت فلسطینی دارد، یکی از اصلی ترین چهره های این جنبش بوده است. خانم طالب هم حزبی های خود را دعوت کرده بود که در این انتخابات به جای بایدن به «عدم تعهد» رای دهند تا نارضایتی خود را از سیاست های رییس جمهور در قبال جنگ در نوار غزه نشان دهند. در میشیگان که یکی از ایالت های کلیدی در جریان انتخابات های ریاست جمهوری در امریکاست، حدود 200 هزار عرب-امریکایی زندگی می کنند که بیشتر آنها طرفدار آرمان فلسطین هستند. این افراد از ابتدای جنگ در غزه از بایدن به خاطر سیاست هایش در قبال این مناقشه ناراضی بودند و حالا از این طریق نارضایتی خود را نشان داده اند. میشیگان از ایالت هایی است که رقابت بین دو نامزد جمهوری خواه و دموکرات در انتخابات های ریاست جمهوری در آن همواره نزدیک و تنگاتنگ بوده است. در انتخابات سال 2020، جو بایدن تنها با حدود 154 هزار رای بیشتر توانست ترامپ را در این ایالت شکست دهد و تمام 16 رای الکترال این ایالت کلیدی را به خود اختصاص داد. در نتیجه، بیش از یکصد هزار رای «عدم تعهد» می تواند برای کمپین بایدن نگران کننده باشد.

پایان خبر ویکی سلامت