معنای مردم سالاری و اولویت امروز ما

9 روز تا 2 انتخابات مهم مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری باقی مانده و طبیعتا مهم ترین مساله همه کنشگران این عرصه در بازه زمانی پیش رو، مشارکت است.

به گزارش ویکی سلامت، محسن پیرهادی در سرمقاله رسالت نوشت: 

یک. 9 روز تا دو انتخابات مهم مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری باقی مانده و طبیعتا مهم ترین مسیله همه کنشگران این عرصه در بازه زمانی پیش رو، مشارکت است. مشارکت قوی و موثر، از یک جهت تهدیدهای بسیاری را خنثی می کند و از طرف دیگر، علاوه بر این که وسیله ای اقتدارساز و رافع خطر است، نفس حضور درصد بالایی از مردم در انتخابات در یک نظام مردم سالار، هدف است.

دو. در سال های اخیر، تا سخن از مشارکت می شود، همه نگاه ها به سمت جریان های سیاسی می رود و مشارکت یا عدم مشارکت، سیاسی تفسیر می شود. این در حالی است که مشارکت در شرایط فعلی، بیش از آن که پدیده ای سیاسی باشد، مسیله ای اجتماعی است.

سه. گزاره بند قبل احتیاج به استدلال و اثبات دارد و نیازمند بیان نمونه هاست. پیمایش های مختلف نشان می دهد که از میان واجدان شرایط رای در ادوار مختلف، حدودا 20 درصد آرا متوجه جریان مشهور به اصولگرا و 20 درصد اصلاح طلب است.60 درصد باقی مانده آرا معمولا ناشی از سلایق شخصی، فضای غالب و عمدتا غیرسیاسی است. دلیل غیرسیاسی بودن این اکثریت هم آن است که در سال 80 به آقای خاتمی و در سال 84 به آقای احمدی نژاد مایل می شود، درحالی که این دو شخصیت از منظر سیاسی کاملا نامتجانس اند.

چهار. انتخاباتی پرشور و با مشارکت بالا تلقی می شود که عمده عناصر غیرجریانی و غیرسیاسی پای صندوق بیایند. درست است که ایجاد دوقطبی میان دو جریان 20 درصدی جامعه ایران، می تواند محرک 60 درصد غیرسیاسی باشد -مشابه آنچه در سال 88 رخ داد و
85 درصد واجدان، رای دادند- اما ایجاد دوقطبی تنها راه تقویت مشارکت نیست. باید به سراغ بخش های غیرسیاسی تر جامعه هم رفت. این یعنی امروز، حتی اگر کاندیداهای حداکثری جریان اصلاح طلب تایید شوند یا خودشان حاضر باشند در میدان حضور یابند، احتمالا باز هم توان تکان دادن بدنه حامیان خود و سمپات ها را نخواهند داشت.

پنج. احتمالا شما هم در اطرافیان خود چنین افرادی را دیده اید؛ اگر در گذشته برخی از شدت معترض بودن، سیاسی بودن یا عدم پذیرش فضای حاکم، پای میدان انتخابات نمی آمدند، امروز افرادی از طبقات متوسط یا محروم ممکن است نخواهند پای صندوق بیایند. حتی ممکن است این افراد، از وفاداران کامل به انقلاب اسلامی و مثلا عضوی از بسیج هم بوده باشند. باید برای بالا بردن مشارکت در همه طیف های جامعه تلاش کرد، اما تلاش برای طیف اشاره شده ضروری تر است.

شش. پس از انحلال شورای شهر اول تهران با نظر وزارت کشور دولت آقای خاتمی، مردم تهران از این نهاد بسیار ناراضی بودند و پایین ترین نرخ مشارکت در تمام ادوار با حدود 13 درصد ثبت شد. اما با کارآمد شدن این شورا در دوره های بعد و کاهش اختلافات بی مورد، این نهاد در میان مردم جایگاه پیدا کرد و درصد مشارکت در انتخابات ادوار بعدی آن چندین برابر شد. این یعنی عموم مردم (همان اکثریت غیرسیاسی مردم) به همان میزان که با فرد یا جریانی عقد اخوت ندارند و با مشاهده عملکرد ضعیف ناراضی می شوند، به همان میزان با مشاهده خدمت زود راضی می شوند و پای کار می آیند.

هفت. تکلیف چیست؟ در همین یک هفته باقی مانده تا پایان مهلت تبلیغات انتخابات، هر یک از ما که به ضرورت حضور مردم در میدان واقف است، باید با مردم عادی کوچه و بازار سخن بگوید و این کار را از اطرافیان خود شروع کند. اگر هر یک از ما، چند نفر از اطرافیان خود اعم از دوست، همسایه، همکار یا … را به مشارکت در انتخابات دعوت کنیم، فضای کشور تغییر اساسی خواهد کرد. مردم، یکایکشان حق دارند. علاقه مندان به آرمان های اساسی این کشور یعنی استقلال، آزادی، جمهوریت و اسلامیت باید این فداکاری را داشته باشند که حتی اگر بدانند فردی در صورت قانع شدن به حضور، علیه خودشان رای خواهد داد، این کار را انجام دهند. دعوت مردم به حضور ممکن است خیلی هم راحت نباشد. باید پای حرف مردم نشست، غرور خود را شکست، انتقادات و درد دل ها را شنید و حق را به مردم داد. گاهی برخی کلمات را آن قدر گفته و شنیده ایم که در معنای دقیقشان کمتر تدقیق کرده ایم. مردم سالاری یعنی مردم، سالارند.

پایان خبر ویکی سلامت