حکم تجاوز زن به مرد

در قانون ایران، برای تجاوز زن به مرد عنوان مجرمانه ای با مجازات مستقل و تشدید یافته تعریف نشده است. این موضوع به دلیل نگاه غالب قانونگذار به مرد به عنوان فاعل و زن به عنوان مفعول در جرایم جنسی است. با این حال، مردان قربانی می توانند از طریق عناوین قانونی دیگر پیگیری کنند.

به نظر می رسد در جامعه ما، صحبت کردن از تجاوز جنسی، بیشتر به سمت قربانی شدن زنان می رود، که البته کاملاً هم درست است و نباید نقش قربانیان زن رو دست کم گرفت. اما بیاین یه لحظه به این فکر کنیم که آیا ممکنه یه زن هم به یک مرد تجاوز کنه؟ شاید شنیدنش برای بعضی ها عجیب باشه، ولی بله، این اتفاق ممکنه بیفته و کم هم نیست. مشکل اینجاست که قانون ما در این مورد، یه جورایی سکوت کرده یا حداقل خیلی واضح و شفاف صحبت نکرده. این مقاله قراره همین ابهامات رو روشن کنه و ببینیم اصلاً اگه یه زن به یه مرد تجاوز کنه، قانون ما چی میگه؟ چطور میشه ثابتش کرد و اصلاً مجازاتش چیه؟ می خوایم یه نگاهی به گوشه و کنارهای قانون بندازیم و بفهمیم مردایی که خدای نکرده در این موقعیت قرار می گیرند، چطور می تونن از خودشون دفاع کنن و چه مسیر حقوقی ای پیش روشون هست.

واقعیت تلخ: وقتی جای قربانی و متجاوز عوض می شود

بیاین واقع بین باشیم. توی جامعه، همیشه این کلیشه وجود داشته که مرد قویه و زن ضعیف. همین کلیشه باعث شده خیلی وقت ها این فکر به ذهن مون نرسه که یک مرد هم می تونه قربانی تجاوز جنسی بشه. اما حقیقت اینه که این اتفاق میفته، شاید کمتر بهش پرداخته بشه یا حتی مرد قربانی از ترس آبرو و قضاوت شدن، سکوت کنه و درد رو تو خودش بریزه. این سکوت، خودش یه فاجعه دیگه ست که می تونه آسیب های روحی جبران ناپذیری به مرد وارد کنه.

نظام حقوقی ما هم، مثل خیلی از جوامع و حتی نظام های فقهی، معمولاً مرد رو در جایگاه فاعل و زن رو در جایگاه مفعول جرایم جنسی می بینه. این طرز نگاه، باعث شده برای حالتی که یک زن به یک مرد تجاوز می کنه، عنوان مجرمانه ای مشخص و مجازات متناسبی در نظر گرفته نشه. البته این به این معنی نیست که قانون کاملاً ساکته و هیچ راهی برای پیگیری وجود نداره، ولی پیچیدگی ها و ابهامات زیادی داره که باید با دقت و ریزبینی بهشون بپردازیم تا بتونیم مسیر درستی رو برای احقاق حق پیدا کنیم.

تصور کنید مردی که با چنین تجربه ای روبرو میشه، چقدر ممکنه احساس تنهایی و درماندگی کنه. از یه طرف، زخم های عمیق روحی و جسمی رو متحمل شده، از طرف دیگه، جامعه و حتی گاهی خود قانون، مسیر روشنی رو برای حمایت از او نشون نمیده. اینجاست که نیاز به آگاهی، بیش از هر زمان دیگه ای حس میشه.

اصلاً «تجاوز جنسی» چی هست؟ تعریفش تو قانون ما چیه؟

شاید براتون جالب باشه بدونید که تو قانون مجازات اسلامی ما، اصلاً یک تعریف مستقل و مشخص برای واژه «تجاوز جنسی» نداریم. قانون ما بیشتر روی مفاهیمی مثل «زنای به عنف» و «لواط به عنف» تمرکز کرده و اونها رو جرم انگاری کرده. این یعنی چی؟ یعنی وقتی حرف از تجاوز میشه، معمولاً منظور رابطه ایه که با زور، خشونت، تهدید یا بدون رضایت یکی از طرفین انجام شده باشه و از نوع «زنا» (رابطه مرد و زن) یا «لواط» (رابطه دو مرد) باشه.

حالا «آزار جنسی» چی؟ آزار جنسی یه دایره خیلی بزرگ تر از تجاوز جنسی داره و ممکنه شامل هرگونه رفتار یا گفتار با ماهیت جنسی باشه که ناخواسته و توهین آمیز باشه و به فرد آسیب روحی یا جسمی بزنه. یعنی ممکنه کسی مورد آزار جنسی قرار بگیره، ولی این آزار به حد تجاوز نرسه. مثلاً لمس کردن ناخواسته بدن، حرف های رکیک جنسی، یا حتی نمایش دادن اندام های جنسی، همه اینها می تونن تو دسته آزار جنسی قرار بگیرند. پس یادمون باشه که تجاوز جنسی، یه نوع خاص و شدید از آزار جنسیه که معمولاً با دخول جنسی همراهه.

این تفاوت تو تعریف ها خیلی مهمه، چون مجازات ها و روش های اثبات برای هر کدوم فرق می کنه. اگه صرفاً آزار جنسی بدون دخول باشه، معمولاً با عنوان «اعمال منافی عفت غیر از زنا و لواط» مجازات میشه که مجازاتش تعزیریه (یعنی شلاق و حبس کمتر). اما اگه به حد «زنای به عنف» یا «لواط به عنف» برسه، مجازاتش حدی و بسیار سنگین تره، حتی ممکنه به اعدام هم برسه.

تفاوت «عنف» و «اکراه» در جرایم جنسی

وقتی می گیم یه کاری «به عنف» انجام شده، یعنی با زور و خشونت فیزیکی بوده. مثلاً طرف رو کتک زده، دست و پاش رو گرفته، یا با زور چاقو و اسلحه مجبور به کاری کرده که نمی خواسته. اینجا پای قدرت بدنی و اعمال فیزیکی در میونه.

اما «اکراه» یعنی اجبار معنوی و تهدید. یعنی طرف رو تهدید کردن که اگه فلان کار رو نکنه، بلایی سرش میارن (مثل تهدید به قتل، آزار خانواده، یا افشای رازهای شخصی) یا آبروش رو می برن. در این حالت، خشونت فیزیکی ممکنه مستقیماً وجود نداشته باشه، اما فرد به خاطر ترس از عواقب تهدید، تسلیم شده. هر دو حالت، عنف و اکراه، باعث میشن که رضایت واقعی قربانی وجود نداشته باشه و فرد تحت فشار کاری رو انجام بده که دلش نمی خواسته.

مهم اینه که رضایت واقعی نباشه. ممکنه فرد بیهوش باشه، خواب باشه، مست باشه، یا حتی با فریب و ربودن مجبور به کاری بشه. تو همه این موارد، میشه گفت رضایت وجود نداشته و عمل، به عنف یا اکراه صورت گرفته. حتی در قانون ما تبصره ۲ ماده ۲۲۴ قانون مجازات اسلامی به این موارد اشاره کرده و زنا در حالت بیهوشی، خواب، مستی، فریب دختر نابالغ، ربایش، تهدید و ترساندن زن را در حکم زنای به عنف دانسته است. این یعنی قانون تلاش کرده تا دایره عدم رضایت رو وسیع تر ببینه، اما باز هم بیشتر به سمت قربانیان زن متمایل شده.

قانون ما در مورد حکم تجاوز زن به مرد چی میگه؟ خلأها کجاست؟

همونطور که گفتم، قانون ما برای تجاوز از طرف زن به مرد، یه عنوان مجرمانه مستقل با مجازات سنگین تر نداره. یعنی چی؟ یعنی اگه یه مردی به یه زن تجاوز کنه، ممکنه مجازاتش اعدام باشه (زنای به عنف)، ولی اگه یه زن، مردی رو مجبور به رابطه جنسی کنه، وضعیت فرق می کنه و قانون صراحتی در تشدید مجازات زن به دلیل اجبار و اکراه مرد نداره. این موضوع به خاطر دیدگاه خاص قانونگذار و متون فقهی است که معمولاً مرد را فاعل تجاوز و زن را مفعول در نظر می گیرد. بیاین سناریوهای مختلف رو بررسی کنیم تا ببینیم چطور میشه این موضوع رو از دریچه قانون فعلی دید.

الف) وقتی زن، مرد رو به «زنا» مجبور می کنه

«زنا» یعنی رابطه جنسی بین یک مرد و زن که زن و شوهر نیستن. حالا اگه یه زن، مردی رو مجبور به زنا کنه، از نظر قانون، مرد چون «مُکرَه» (یعنی مجبور شده) بوده و رضایت واقعی نداشته، از مجازات زنا معاف میشه. یعنی بهش شلاق یا سنگسار نمی زنن، چون اراده ای از خودش نداشته و قربانی بوده.

اما مجازات خود زن چطور؟ طبق قانون فعلی ما، مجازات زن مکره کننده (زنی که مرد رو مجبور کرده)، همون مجازات عادی زنا (۱۰۰ ضربه شلاق برای زن غیرمحصنه یا رجم برای زن محصنه) هست و به خاطر اینکه خودش مرد رو مجبور کرده، مجازاتش تشدید نخواهد شد. این نکته، یه نقطه ضعف و یه تفاوت خیلی بزرگه تو قانون ما، چون مجازات مرد متجاوز به زن خیلی سنگین تره (حتی اعدام)، در حالی که برای زن متجاوز چنین تشدیدی پیش بینی نشده. این عدم تقارن در مجازات ها، حس بی عدالتی رو برای مردان قربانی تشدید می کنه و نشون میده که قانونگذار به این بعد از تجاوز به طور مستقل و جدی نپرداخته.

ب) وقتی زن، مرد رو به «لواط» یا «تفخیذ» مجبور می کنه

«لواط» (دخول آلت تناسلی مرد به مقعد مرد دیگر) و «تفخیذ» (قرار دادن ران به ران مرد دیگر) تو قانون ما، اساساً مخصوص روابط جنسی بین دو مرد تعریف شده و مجازات حدی دارن. حالا اگه یه زن، مردی رو مجبور به عملی شبیه به اینها کنه (مثلاً تجاوز جنسی فیزیکی زن به مقعد مرد)، از نظر حقوقی ایران، این کار مصداق «لواط» یا «تفخیذ» حدی با مجازات سنگین (مثل اعدام) نیست. چرا؟ چون این جرایم، با نگاه فقهی، بین دو مرد تعریف شده اند و ماهیت جنسیتی متفاوتی دارند.

پس این افعال تحت عناوین دیگری مورد بررسی قرار می گیرند. مثلاً ممکنه تحت عنوان «اعمال منافی عفت» یا «ضرب و جرح» (در صورتی که آسیب فیزیکی به مرد وارد شده باشه) پیگیری بشن. در اینجا هم باز شاهدیم که خلأ قانونی برای جرم انگاری خاص و متناسب با شدت عمل، وجود داره.

ج) سایر آزارهای جنسی توسط زن به مرد (اعمال منافی عفت)

اگه یه زن، مردی رو بدون رضایت لمس کنه، بهش تعرض کنه، یا مجبور به هرگونه عمل منافی عفت دیگه کنه که به حد زنا یا لواط نرسه، این موارد تحت عنوان «اعمال منافی عفت غیر از زنا و لواط» (مواد ۶۳۷ و ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات) پیگیری میشن. مجازاتش هم معمولاً شلاق (تا ۹۹ ضربه) و/یا حبس (از ۱۰ روز تا دو ماه یا بیشتر، بسته به شدت و مصداق جرم و تشخیص قاضی) هست.

اینجا هم اگرچه مجازاتی وجود داره، اما باز هم شاید به اندازه آسیب روحی و روانی وارد شده به مرد قربانی، کافی نباشه. این عدم تناسب، باعث میشه که مردان قربانی احساس کنن عدالت به طور کامل اجرا نشده.

یکی از بزرگترین ضعف های قانون ما اینه که به این احتمال که یک زن به مرد تجاوز کنه، به اندازه کافی بها نداده. این باعث میشه حس بی عدالتی و سردرگمی برای قربانیان مرد به وجود بیاد و متأسفانه خیلی از پرونده ها اصلاً به مرحله شکایت هم نرسه.

ابهامات، خلأها و نقدهای جدی به نظام حقوقی

اینکه قانون ما فقط یه طرف ماجرا (یعنی تجاوز مرد به زن) رو پررنگ می بینه و کمتر به تجاوز زن به مرد می پردازه، خودش جای نقد جدی داره. این نگاه یک طرفه، باعث میشه مردان قربانی احساس کنند هیچ حمایتی ازشون نمیشه و صداشون شنیده نمیشه. این موضوع هم ریشه های فقهی داره و هم ریشه های اجتماعی.

مجازات ها هم کاملاً نامتناسب اند. مجازات اعدام برای مرد متجاوز به زن، در مقابل مجازات عادی زنا برای زنی که مردی رو مجبور به این کار کرده، اصلاً عادلانه نیست و به وضوح نشان دهنده نابرابری در نگاه قانون به جنسیت در جرایم جنسی است.

شاید وقتش رسیده باشه که قانونگذار یه بخش جامع برای «جرایم جنسی» تدوین کنه که جنسیت متجاوز و قربانی توی تشدید مجازات نقش اصلی رو نداشته باشه و همه قربانیان، فارغ از جنسیت، از حمایت یکسان قانونی برخوردار باشن. این اصلاحات باید با در نظر گرفتن تحولات جوامع امروزی و با هدف حمایت عادلانه از همه انسان ها صورت بگیره.

چطور میشه تجاوز زن به مرد رو اثبات کرد؟ (راهکارهای اثبات جرم)

اثبات جرایم جنسی، همیشه کار سختیه، فرقی نمی کنه قربانی زن باشه یا مرد. چون معمولاً این اتفاقات تو خلوت و به دور از چشم بقیه میفته و شاهد عینی کم پیدا میشه. اما طبق قانون ایران، چند تا راه برای اثبات این جرایم وجود داره که مردان قربانی هم باید ازشون مطلع باشن تا بتونن حق خودشون رو پیگیری کنن:

۱. اقرار متهم

اگه خود زن متجاوز، چهار مرتبه تو دادگاه یا نزد قاضی به جرم خودش اقرار کنه، جرم ثابت میشه. البته این شرط «چهار مرتبه اقرار»، یه شرط خیلی سختگیرانه است و کمتر پیش میاد که کسی چهار بار به همچین جرمی اقرار کنه. معمولاً متهمان سعی در انکار جرم دارن، پس این راه اثبات، هرچند از نظر قانونی وجود داره، ولی در عمل کمتر پیش میاد که کارساز باشه.

۲. شهادت شهود

این یکی دیگه از اون روش های اثباته که تو واقعیت خیلی سخته و عملاً میشه گفت نشدنی. برای اثبات جرایمی مثل زنا یا لواط، قانون میگه باید چهار شاهد مرد عادل وجود داشته باشن که عمل رو مستقیماً و با چشم خودشون دیدن. یعنی اگه کسی چیزی شنیده باشه، شایعاتی وجود داشته باشه، یا حتی فیلمی از ماجرا دیده باشه، کافی نیست. شاهد باید خودش با چشم خودش دیده باشه که این عملاً در مورد یک تجاوز جنسی که معمولاً در خلوت رخ میده، غیرممکنه. به خاطر همین شرایط سخت، خیلی از پرونده ها در این زمینه به نتیجه نمیرسن.

۳. علم قاضی

علم قاضی بهترین و عملی ترین راه برای اثبات این جور جرایمه. قاضی میتونه بر اساس یه سری شواهد و مدارک محکم به یقین برسه که جرمی اتفاق افتاده. این شواهد شامل چی میشن؟

• گزارش پزشکی قانونی: این مهم ترین مدرکه.
• نتایج تحقیقات محلی و پلیسی: پلیس و بازپرس می تونن تحقیقات میدانی انجام بدن.
• مدارک و قرائن دیگه: مثل پیامک ها، فیلم ها و عکس های موجود، صداهای ضبط شده، سوابق تماس، و هر چیزی که به قاضی کمک کنه به واقعیت ماجرا برسه و یقین پیدا کنه که جرم اتفاق افتاده است.

نقش حیاتی پزشکی قانونی برای مردان قربانی

اگه خدای نکرده مردی مورد تجاوز قرار گرفت، مهم ترین و حیاتی ترین کاری که باید بکنه اینه که فوری به پزشکی قانونی مراجعه کنه. یادتون باشه: اصلاً دوش نگیره، لباس هاش رو عوض نکنه، و سعی کنه صحنه رو دست نخورده نگه داره. چرا؟ چون پزشکی قانونی میتونه آثار جسمی رو ثبت کنه؛ مثل کبودی، خراش، جراحت، یا حتی اگه نمونه اسپرم یا مایعات بیولوژیکی از متجاوز روی بدن یا لباس قربانی وجود داشته باشه، اونا رو جمع آوری کنه. این مدارک، قوی ترین دلیل برای «علم قاضی» هستن و پرونده رو حسابی جلو می ندازن و شانس اثبات جرم رو تا حد زیادی بالا میبرن. هرچه سریع تر مراجعه کنید، شواهد بیشتری قابل کشف خواهند بود.

مجازات های احتمالی برای زن متجاوز (با توجه به قانون فعلی)

خب، با اینکه عنوان مستقلی برای تجاوز زن به مرد نداریم، ولی این به معنی این نیست که زن متجاوز هیچ مجازاتی نمی بینه. قانون ما از طریق سایر عناوین مجرمانه و با تفاسیر حقوقی، با این افراد برخورد می کنه. بیاین ببینیم مجازات ها چی میتونه باشه و چه راهکارهایی برای پیگیری قانونی وجود داره:

۱. در صورت اکراه مرد به «زنا» توسط زن

اگه زنی، مردی رو با زور، تهدید یا اجبار (اکراه) به «زنا» مجبور کنه، خودش به مجازات حدی زنا محکوم میشه. این مجازات میتونه ۱۰۰ ضربه شلاق (برای زن غیرمحصنه، یعنی زنی که همسر نداره یا همسرش در دسترس نیست) یا رجم (سنگسار برای زن محصنه، یعنی زنی که همسر داره و شرایط خاص احصان رو دارا باشه) باشه. همونطور که قبل تر گفتم، مجازات زن به خاطر اینکه خودش مرد رو مجبور کرده، تشدید نخواهد شد. این یعنی مجازاتش مثل زنای عادیه، نه زنای به عنف که برای مرد متجاوز به زن در نظر گرفته میشه. این نابرابری، یکی از انتقادهای اصلی به قانون فعلی ماست.

۲. در صورت ارتکاب «اعمال منافی عفت» به عنف توسط زن

اگه عمل انجام شده به حد زنا نرسه، ولی از نوع اعمال منافی عفت باشه و با زور، اجبار یا تهدید (عنف یا اکراه) انجام شده باشه، زن متجاوز به مجازات تعزیری محکوم میشه. مجازات های تعزیری میتونن شامل شلاق (تا ۹۹ ضربه) و/یا حبس (از ۱۰ روز تا دو ماه یا بیشتر، بسته به شدت جرم و تشخیص قاضی) باشن. مثلاً اگه یه زن به زور، مردی رو لمس کنه، مجبور به بوسیدن کنه، یا هرگونه تعرض جنسی بدون دخول انجام بده، میتونه مشمول این مواد قانونی بشه. مواد ۶۳۷ و ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات) به این موضوعات می پردازن. اینجا هم، قاضی بر اساس جزئیات پرونده و شواهد موجود، حکم صادر می کنه.

۳. مسئولیت مدنی و جبران خسارت

مرد قربانی می تونه علاوه بر شکایت کیفری برای مجازات متجاوز، یه شکایت حقوقی هم مطرح کنه و از زن متجاوز، تقاضای خسارت کنه. این خسارت میتونه شامل خسارات مادی و معنوی باشه:

• خسارات مادی: مثل دیه یا ارش برای آسیب های جسمی (کبودی، جراحت، شکستگی) که در اثر تجاوز به مرد وارد شده. هزینه های درمان و پزشکی هم جزو این دسته محسوب میشن.
• خسارات معنوی: آسیب های روحی و روانی که از این اتفاق به فرد وارد میشه، گاهی اوقات خیلی بیشتر از آسیب های جسمیه و تا سال ها میتونه فرد رو درگیر خودش کنه. مطالبه جبران خسارت معنوی، حق قربانی هست و قاضی می تونه با توجه به شدت آسیب روانی، مبلغی رو برای جبران آن تعیین کنه.

این بخش از پیگیری قانونی، فارغ از مجازات های کیفری، برای قربانی اهمیت زیادی داره چون میتونه بهش کمک کنه تا بخشی از آسیب ها و هزینه هایی که متحمل شده، جبران بشه و حس عدالت بیشتری رو تجربه کنه.

چالش های حقوقی و روانی مردان قربانی تجاوز جنسی

فکر کردن به اینکه یک مرد قربانی تجاوز جنسی شده، خودش برای خیلی ها سخته، چه برسه به اینکه بخواد با این تجربه زندگی کنه و دنبال احقاق حقش باشه. چالش ها کم نیستند و این مردان با موانع زیادی روبرو هستن که باید باهاشون دست و پنجه نرم کنن:

الف) تابوهای اجتماعی و ترس از قضاوت

در جامعه ما، مرد قوی و مرد ناموس پرست بودن، یک ارزش و هنجار تلقی میشه. وقتی مردی مورد تجاوز قرار میگیره، ممکنه از ترس اینکه ضعیف، بی آبرو یا حتی مورد تمسخر و قضاوت منفی قرار بگیره، سکوت کنه. این ترس از قضاوت، یکی از بزرگترین موانع برای گزارش دهی و پیگیری قضاییه. خیلی از مردان ترجیح میدن درد رو توی خودشون بریزن تا اینکه مورد انگ و برچسب های اجتماعی قرار بگیرن. متاسفانه این تابوهای اجتماعی، به قربانیان مرد آسیب زیادی می زنه و مانع از کمک رسانی بهشون میشه، چرا که این موضوع رو مردانه یا قابل گفتن نمی دونن.

ب) پیچیدگی های اثبات جرم

همونطور که قبل تر گفتیم، اثبات این جور جرایم، به خصوص با شروط سختگیرانه شهادت شهود، کار آسونی نیست. خیلی از مدارک ممکنه از بین برن یا اصلاً از ابتدا وجود نداشته باشن، به خصوص اگه قربانی به خاطر ترس یا شرم، با تأخیر به مراجع قانونی مراجعه کنه. این پیچیدگی ها، امید قربانی برای رسیدن به عدالت رو کم می کنه و ممکنه باعث بشه پرونده به نتیجه دلخواه نرسه. از طرفی، چون این جرایم معمولاً در خلوت اتفاق میفتن، پیدا کردن شاهد عینی تقریباً محاله.

ج) کمبود حمایت های تخصصی

برخلاف قربانیان زن که شاید سازمان ها، نهادها و مراکز حمایتی بیشتری براشون وجود داشته باشه، برای مردان قربانی تجاوز جنسی، حمایت های تخصصی (چه حقوقی و چه روانی) کمتر در دسترس هست. این کمبود، روند بهبودی و پیگیری قانونی رو برای اون ها دشوارتر می کنه. مراکز مشاوره و روانشناسانی که تجربه کار با مردان قربانی تجاوز رو دارن، محدود هستن و این خودش یک مانع بزرگ برای قربانیان مرد به شمار میاد تا بتونن از نظر روانی دوباره سرپا بشن و زندگی عادی خودشون رو از سر بگیرن.

سکوت، نه تنها درد رو از بین نمی بره، بلکه اون رو عمیق تر می کنه. مردان قربانی تجاوز هم حق زندگی عادی و بدون ترس و قضاوت رو دارند و باید ازشون حمایت بشه.

کمک گرفتن از وکیل متخصص: یک قدم مهم برای احقاق حق

با توجه به همه این پیچیدگی ها و حساسیت ها، اگه خدای نکرده در چنین موقعیتی قرار گرفتید، بهترین و عاقلانه ترین کار اینه که هر چه سریع تر با یک وکیل متخصص کیفری، به خصوص وکیلی که در زمینه جرایم جنسی و موارد خاص مربوط به تجاوز زن به مرد تجربه داره، مشورت کنید. حضور یک وکیل متخصص می تونه مسیر پرپیچ و خم قانونی رو برای شما هموارتر کنه و شانس موفقیت پرونده رو تا حد زیادی بالا ببره. وکیل میتونه کارهای زیر رو براتون انجام بده:

• راهنمایی حقوقی: وکیل متخصص میتونه شما رو از تمام جزئیات و راه های قانونی موجود آگاه کنه و بهترین استراتژی رو برای پیگیری پرونده بهتون پیشنهاد بده. با توجه به خلأهای قانونی، نقش وکیل در پیدا کردن مسیر درست، حیاتیه.
• جمع آوری مدارک: در جمع آوری مدارک و شواهد لازم، از جمله هماهنگی با پزشکی قانونی، شما رو راهنمایی و کمکتون کنه. این بخش یکی از مهم ترین مراحل اثبات جره.
• تنظیم شکایت نامه: شکایت نامه رو به درستی و با استناد به مواد قانونی مربوطه تنظیم کنه و مراحل قضایی رو از ابتدا تا انتها پیگیری کنه. یه شکایت نامه اصولی، پایه و اساس محکمی برای پرونده شما خواهد بود.
• دفاع در دادگاه: از حقوق شما در دادگاه دفاع کنه، با قاضی و بازپرس در ارتباط باشه و نذاره که حقتون ضایع بشه یا پرونده به دلیل ابهامات، به نتیجه نرسه.
• حمایت روانی: هرچند وکیل، روانشناس نیست، اما درک این شرایط دشوار برای وکیل متخصص، خیلی مهمه و میتونه با حمایت حقوقی قوی، بخشی از فشار روانی قربانی رو کم کنه.

یادتون باشه، سکوت کردن، نه تنها به شما کمکی نمیکنه، بلکه ممکنه باعث بشه متجاوز به کارش ادامه بده و قربانیان بیشتری رو درگیر کنه. باید شجاع بود و برای حق خودمون جنگید. گرفتن کمک از یک متخصص، نشانه ضعف نیست، بلکه نشانه هوشمندی و عزم راسخ برای مقابله با بی عدالتیه.

نتیجه گیری: به امید قانونی عادلانه تر برای همه

خلاصه کلام اینکه، قانون ایران در مورد حکم تجاوز زن به مرد یه سری خلأها و نقاط ضعف جدی داره. این ضعف ها بیشتر به خاطر یه نگاه سنتی و تا حدودی یک طرفه به نقش های جنسیتیه که مرد رو همیشه فاعل و زن رو همیشه مفعول جرایم جنسی می بینه. این نابرابری، نه تنها عادلانه نیست، بلکه میتونه به مردان قربانی آسیب های روحی و روانی عمیقی وارد کنه و اون ها رو در سکوتی دردناک فرو ببره.

با وجود این کاستی ها و ابهامات، مردان قربانی تجاوز جنسی توسط زنان، کاملاً بی دفاع نیستند و میتونن از طریق قانون پیگیر حقشون باشن. هرچند مجازات ها شاید به اندازه تجاوز مرد به زن نباشه و عنوان مجرمانه مستقلی هم وجود نداشته باشه، ولی با کمک گرفتن از وکلای متخصص و با استناد به مفاهیم «زنای اکراهی» یا «اعمال منافی عفت به عنف»، هنوز هم امکان پیگیری قانونی وجود داره.

به امید روزی که قانون ما، با یه نگاه جامع تر، مدرن تر و عادلانه تر، از همه قربانیان جرایم جنسی، بدون در نظر گرفتن جنسیت، به طور یکسان حمایت کنه و مجازات ها هم متناسب با شدت جرم و آسیب وارده باشه. تدوین یک بخش مستقل و کامل برای «جرایم جنسی» که به تمام ابعاد این پدیده بپردازه، یک ضرورت جدی به حساب میاد. تا اون روز، آگاهی، شجاعت و کمک گرفتن از متخصصین حقوقی، بهترین راهکارهایی هستن که میتونیم داشته باشیم تا عدالت برای همه اجرا بشه و هیچ کس به خاطر جنسیتش، از حمایت قانون محروم نمونه.